Anders dan ik verwacht had, maken deze heren, ietwat door blues en punk benvloede hardrock. Opener Sick is nog lekker snel, maar daarna wordt er veel gewisseld met de snelheden. Daaraan verbonden zijn ook de emotionele wisselingen, want het spreekt voor zich dat de vrolijke tracks snel zijn en de serieuze vooral ingetogen. Natuurlijk is het oude werk van Guns nRoses terug te horen. Soms komen er lekkere bluesy gitaarsolos voorbij die zo van Duffs maatje Slash afkomstig konden zijn, maar op o.a. Forgive Me zijn duidelijk invloeden van moderne rock te vinden. Het niveau van de muziek is gemiddeld tot bovengemiddeld. Helaas zijn er geen songs die er echt uitspringen. Duff is een verrassend goede zanger. Idols zal hij er niet mee winnen, maar zijn stem is een goede aanvulling op deze muziek.
Duff McKagan was degene die bij Guns verantwoordelijk was voor de punkinvloeden. Helaas mis ik dat een beetje in zijn eigen band. Het is niet altijd scherp en ik had gehoopt dat de muziek veel rauwer en sneller zou zijn. De invloeden uit de blues maken veel goed, maar eerlijk gezegd is Sick een lichte teleurstelling voor me. Mocht je overigens nog niet in de gelegenheid zijn geweest om de onlangs uitgebrachte EP Wasted Heart aan te schaffen, dan heb ik goed nieuws voor je, want alle songs (behalve Executioner's Song) daarvan zijn op Sick verschenen.
Tracklist:
1. Sick
2. Sleaze Factory
3. Flatline
4. Iou
5. The Slide
6. Translucent
7. Mothers day
8. I See Through You
9. Forgive Me
10. No Shame
11. Blind Date Girl
12. Wasted Heart (electric version)
13. No More