Dit is een wat lange review dus gij zijt gewaarschuwd ;-)
Op Burnt Offerings (tijd: 52:35) staan met name langere composities. Het hele album heeft nogal een episch gehalte. Er zit niet alleen een kop en staart aan de nummers, maar nog een heleboel daar tussenin. Het album is vrij donker en kwaad uitgevallen. Dit vanwege de problemen die Iced Earth te verwerken kreeg de voorgaande jaren. Slechte touromstandigheden, slecht management etc. Genoeg om Iced Earth kwaad te maken en terug te slaan met dit album. Het album staat boordevol met steengoede, brute gitaarrifs. Ik zeg bruut, want het is echt een brute plaat. Ik vind zelf The Dark Saga en Something Wicked... een stuk zoetsappiger. Op Horror Show heeft men dit weer achterwege gelaten tot mijn grote vreugde (met uitzondering van de ballad). Op Iced Earth’s nieuwe album hoor ik een hoop oude elementen. Dit terzijde.
Er staan niet veel nummers op Burnt Offerings. 8 stuks. Het album opent gelijk met het titelnummer. Een spannend intro word gevolgd door interessante afwisselende passages. Op de achtergrond zijn vrouwelijke vocalen te horen, ik meen van dezelfde dame als op The Dark Saga. Het tweede nummer Last December begint sfeervol acoustisch, maar is zeker geen ballad. De zware rif zet plotseling in en in het midden van het nummer blinkt uit door de gitaar-harmonieen. Diary klinkt onheilspellend en de gitaarmelodie klinkt vrij cool door een bepaald effect, met daar overheen de stem van Barlow, eerst fluisterend, daarna zingend en uithalend met hoge Halford-achtige vocalen. Ik vind zelf dat Brainwashed de titel „nummer met de beste gitaarrif“ verdient. Dit is echt Jon Schaffer op zijn best. De toenmalige gitarist Randy Shawver speelt er mooie melodieen overheen.
Burning Oasis en Creator Failure staan beide niet op Alive in Athens, maar maken juist Burnt Offerings interessant. Op Burning Oasis wederom goed gitaarspel, maar ook een wat apart rustig stuk met keyboard op de achtergrond, waarna een dreigend stuk met coole bas volgt. Het nummer heeft verderop een wat Arabisch gevoel over zich. Dit houdt plotseling op wanneer het beste stuk zijn intrede doet. Een midtempo gedeelte met prachtige zang van Matt Barlow. Creator Failure vind ik juist mooi vanwege het langzame refrein, waarbij Matt’s stem begeleid wordt een gitaar die de zelfde tonen speelt. Verderop laat Barlow zien dat hij veel verschillende dingen kan met zijn stem. Het nummer heeft ook wat doomy gedeeltes, die alleen nog maar de spannende en ook een beetje „evil“ sfeer verhogen.
The Pierced Spirit is een kort melancholisch stukje muziek, dat als intro gezien kan worden op Dante’s Inferno, de climax van het album. Voor mij is dit een soort Rime of the Ancient Mariner van Iced Earth. Het nummer verveelt geen moment, ondanks de lange speelduur (16.29). Het is alsof de poorten van de hel zich vlak voor je openen, zo duister en kwaadaardig klinkt het. Het nummer bevat ook acoustische passages, die helaas niet op Alive in Athens te horen zijn. Het nummer sluit ook wat anders af dan de live-versie, namelijk zoals het album begon, met de intro van het titelnummer, dat hier weer langzaam opdoemt.
In zijn geheel gezien is dit album harder dan de opvolgers. Tot slot wilde ik nog vermelden, dat ik ook The Dark Saga en Something Wicked... zeer waardeer, maar dit album heeft iets extra’s vanwege de woede en het duistere gevoel dat er vanaf druipt. Een echte aanrader voor mensen die van epische metal houden.
Tracklist:
1. Burnt Offerings (7:22)
2. Last December (3:24)
3. Diary (6:03)
4. Brainwashed (5:22)
5. Burning Oasis (5:59)
6. Creator Failure (6:02)
7. The Pierced Spirit (1:54)
8. Dante’s Inferno (16:29)
