Het Limburgse Chain of Dogs werkt hard aan de weg om nationale en internationale faam te veroveren met hun folkmuziek. Naar eigen zeggen klinkt het als een kruisbestuiving tussen Motrhead en de Dubliners, maar daar is het soms wat goed naar zoeken. De folkmetal overheerst met invloeden die zijn te herleiden tot het eveneens Limburgse Carboon. De naam van de band en een deel van hun teksten zijn ontleend aan schrijver Steven Erikson.
Het schijfje draagt de titel Bridge Burners en bevat drie nummers. De songs op dit schijfje zijn doorspekt met pakkende folkriedeltjes zoals we die kennen van bands als het eveneens Nederlands Heidevolk, maar ook bijvoorbeeld een Finntroll. De productie is wat magertjes, maar nog altijd zeer acceptabel. Daarnaast is de muziek vrij pakkend. De grunts mogen van mij achterwege blijven, maar die zijn gelukkig niet erg talrijk. Het samenspel tussen de diverse instrument is erg leuk en klinkt ook erg professioneel. Het nummer Blood Sorrows had wat consistenter gekund, want nu lijkt het alsof er drie songs aan elkaar zijn geplakt. De titelsong Bridge Burners heeft dat probleem niet, en bevat bovendien een leuk duet in de zang. Afsluiter t Sjwatte Loar waar ik dankzij mijn gebrekkige begrip van het Limburgs dialect maar weinig van maken kan is een echt toppertje en laat op het eind goed horen waarom Chain of Dogs de zeker moeite van het luisteren waard is.
Tracklist:
1. Blood Follows
2. Bridgeburners
3. t Zjwatte Loak
