De kille black metal op dit schijfje gaat weer eens ouderwets door merg en been. Het Italiaanse My Dark Sin speelt vrij traditionele black metal, maar hier en daar zijn er wat moderne fratsen in de muziek gekropen. De band heeft daarnaast gekozen voor een frisse heldere sound die alle instrumenten goed tot hun recht laat komen.

Vier nummers telt deze EP. Opener Solitudo begint vrij modern, maar voelt dankzij snelle passages en ruwe krijszang al gauw vertrouwd. Verslavende melodieuze riffs maken het af. Originaliteit hoeven we niet te zoeken op dit schijfje, maar naast alle power metal die de laatste jaren nog altijd uit Itali� komt is dit zeker een verademing. De band weet voldoende variatie aan te brengen in de sound, door af en toe wat gas terug te nemen. De combinatie van slepende passages en ferme uitbarstingen doet het hier in ieder geval goed. Hoogtepunt van deze cd is absoluut het afwisselende Infamita' dat met de ingezette clean vocalen wel een beetje aan een band als Belenos doet denken.

Black metal puristen doen er goed aan om het titelnummer als eerste te draaien, vanwege de vuige blastpartijen. De razendsnelle stukken worden vervolgens op vette wijze afgewisseld met smaakvolle melodieuze passages. Petje af verder voor de productie en het geschifte artwork. My Dark Sin brengt geen grensverleggende muziek, maar wel twintig minuten goed gespeelde black metal. In de tijd dat veel black metal bandjes de underground weer induiken en op de proppen komen met kippenhokproducties, is dit zeer goed te verteren.

Tracklist
1. Solitudo
2. Infamita
3. Libertas In Servitute
4. Far