The Agonist lijkt wel be�nvloed te zijn door zo�n beetje elke metalband met vrouwelijke vocalen die je je maar kan bedenken. Op Once Only Imagined zijn overeenkomsten terug te vinden met bands als Arch Enemy, Kittie, Walls Of Jericho en ga zo nog maar even door. Opvallendste bandlid is dan ook frontvrouw Alissa White-Gluz, die over een gemene grunt (denk aan Angela Gossow, maar dan minder diep) beschikt. Grunten kan ze goed, helaas is haar (monotone) cleane zang een stuk minder interessant en begint deze op een gegeven moment zelfs een beetje te irriteren.

De muziek die Alissa�s vocalen omlijst varieert van haperende metalcore tot Zweeds-aandoende melodeath. Nergens wordt het heel spannend en eigenlijk kabbelt de plaat maar gewoon een beetje voort. Once Only Imagined mist duidelijke lijnen en aanknopingspunten. Niet dat de nummers zo slecht zijn, ze blijven alleen totaal niet hangen en zodoende heb je het snel met dit album gehad. Een gevalletje van het ene oor in, het andere weer uit.

Schrijf ze nog niet af (het is immers pas hun debuut), maar op Once Only Imagined lijkt The Agonist nog niet klaar voor het grote werk. Hopelijk kunnen de jongelingen de komende tijd langdurig op tournee om ervaring op te doen en proberen ze het daarna nog een keer. Tot die tijd is er veel meer interessante waar verkrijgbaar.

Tracklist:
1. Sypnopsis
2. Rise And Fall
3. Born Dead; Buried Alive
4. Take A Bow
5. Trophy Kill
6. Business Suits and Combat Boots
7. Memento Mori
8. Serendipity
9. Void Of Sympathy
10. Chiaroscuro
11. Forget Tomorrow