Coliseum brengt over het namelijk een heerlijk potje naar bier en whiskey stinkende no-nonsense punk/metal/hardcore, en dan geen hardcore zoals de vele Hatebreed-kloons dat doen, maar hardcore op een furieuze old-school vuist-in-de-lucht-en-gaan wijze. Qua geluid heeft men wel wat weg van een minder intense Converge (wat niet vreemd is aangezien Kurt Ballou van Converge voor de productie tekende). Laat je trouwens niet misleiden door de eerste 4 nummers die in razend tempo aan je voorbij gaan. Nummer 5 op de plaat, het mid-tempo Profetas, bijvoorbeeld maakt duidelijk dat Coliseum veel meer in hun mars heeft dan vol het gaspedaal indrukken, en ook een nummer als The Burden klinkt heerlijk afwisselend. Maar over het geheel gezien wordt het gaspedaal vrij diep ingetrapt en na 30 minuten hoogstaande teringherrie zit je ademhappend te zoeken naar de play knop voor nog een rondje met de vuist in de lucht.
Begin me zo langzamerhand trouwens wel af te vragen hoe die gasten bij Relapse het toch voor elkaar krijgen om uit elk genre constant de krenten uit de pap te vissen. Want dat Coliseum meer te bieden heeft dan de gemiddelde band in dit genre is wel duidelijk. Dit No Salvation is uitermate geschikt voor mensen die hun hardcore het liefst zonder al te veel poespas willen.
Tracklist:1. No Benefit
2. Defeater
3. The Fate Of Men
4. Seven Cities
5. Profetas
6. Shake It Off
7. Skyline Fucker
8. Funeral Line
9. White Religion
10. Interceptor
11. Fall Of The Pigs
12. Believer
13. The Burden
