Baroness valt dan ook onvermijdelijk in het straatje van eerder genoemde bands en ook een vergelijking met een band als Isis en enkele post-rock bands is niet ver weg. Echter klinkt Baroness iets luchtiger dan eerder genoemde bands. De zware en imposante riffs worden afgewisseld met harmonieuze gitaarstukken, die af en toe aan Led Zeppelin referen, en een heerlijke groove. Dit zorgt ervoor dat Baroness nooit echt lomp voor de dag komt en, door de vele maat- en tempowisselingen, enigzins prog-achtig overkomt. Het rauwe randje wordt veroorzaakt door de zang van John Baizley, die een rauw en krachtig stemgeluid heeft.
Wist The Red Album mij de eerste paar luisterbeurten niet 100% te overtuigen, na enkele malen draaien is dit duidelijk een groei album gebleken met eigenlijk geen enkel zwak nummer. Jammer alleen van de bijna 12 minuten stilte aan het einde van het album met daarna een suf deuntje.
Mastodon mag dan vertrokken zijn bij Relapse, met Baroness hebben ze een waardige opvolger.
Tracklist:1. Rays On Pinion
2. The Birthing
3. Isak
4. Wailing Wintry Wind
5. Wanderlust
6. Cockroach en Fleur
7. Aleph
8. Teeth Of A Cogwheel
9. grad
10. O' appalachia
11. Untitled