Ik vermoed dat dit nieuwe album over een half jaar wl nog eens door mijn huiskamer zal galmen. De nieuwe songs zijn interessanter en ook het teruggrijpen van elementen uit de Draconian Times periode doen erg deugd. Zanger Nick Holmes hanteert af en toe opnieuw zijn cleane grunt en dat zorgt ervoor dat hij niet meer zo hemeltergend vals zingt. De riffs van Gregor Mackintosh bevatten weer lekkere powerchords en ook de treurige gitaarlijnen zijn terug.
Ik ben dus positief verrast over dit nieuwe Paradise Lost album en het grote metalpubliek zal misschien terug trek krijgen in deze ondergesneeuwde oude glorie. Hoe goed het nieuwe album echt is, weten we pas over een jaartje als we het album nog met zijn allen massaal beluisteren of niet. De vooruitzichten zijn echter zeer positief en ik hoop vooral dat de komende Paradise Lost concerten de heel vieze nasmaak van de laatste vreselijke tours kan doen vergeten. Want ze hebben wat goed te maken, maar In Requiem is alvast de eerste echte stap in de goede richting.
Tracklist:
1. Never for the Damned
2. Ash & Debris
3. The Enemy
4. Praise Lamented Shade
5. Requiem
6. Unreachable
7. Prelude to Descent
8. Fallen Children
9. Beneath Black Skies
10. Sedative God
11. Your Own Reality
