Een clich� bandnaam als Motus Tenebrae. Een ellenlange biografie waarin niet eens staat welk genre de heren spelen. Een lelijke scheef geknipt papieren hoesje met een slordige CD-R erbij. Met een beetje schrik prop ik het album in mijn cd-lade om dan tot de conclusie te komen dat mijn vooroordelen gelukkig de grond worden ingestampt. De Italianen slaan namelijk geen mal figuur met hun mix van rock en heavy metal met een licht donker randje.

De mooi afgelijnde liedjes doen denken aan het solowerk van ex-Iron Maiden vocalist Blaze Bayley, de Belgische belofte The Difference, Paradise Lost ten tijde van Draconian Times, het latere rockende werk van Tiamat en ook Danzig komt met zijn rotkop eventjes om het hoekje kijken. Muzikaal laten ze geen steekjes vallen en af en toe durven ze met een gedurfde gitaarsolo en afwijkend basarrangement een risico nemen. En, wonder bij wonder, zanger Luigi Bianchi heeft niet eens zo�n Italiaans accent!

Ben je nog steeds verliefd op de midden jaren �90 melodieuze rock/metal met emotie en een lichte gotische inslag dan heb je aan Wayside een oerdegelijk album. Niets speciaal, maar wel gewoon mooi. En bij vlagen heel mooi.

Tracklist:
1. Someday
2. Distant Desire
3. Cyberevil
4. Red Flames
5. Mist of Dawn
6. Not in this Way
7. The Atmosphere
8. Influence to Reason
9. Wayside