Misery Index was de band die mij in 2003 compleet wegblies met Retaliate. Een album dat brute death metal mixte met brute grind en een stevige portie hardcore. Het album schoot direct door naar plaats 1 in mijn jaarlijstje. Na Retaliate en de nodige live optredens was het lange tijd angstvallig stil om de band uit Baltimore; line-up wisselingen waren aan de orde van de dag en de vraag was wat de toekomst voor Misery Index nog in petto had.

Anno 2006 heeft de band onderdak gevonden bij Relapse, zijn de bezettingswisselingen voorbij en heeft de band in de vorm van Discordia een nieuwe bak beukwerk klaarliggen voor de liefhebbers van het betere hak en zaagwerk. Nog steeds zet de band een explosieve mix neer van brute death metal, een zware portie hardcore en een fikse scheut grindcore. Uniek zijn ook de vocalen van zanger/bassist Jason Netherton, die het meer van een hardcore stem moet hebben dan de gebruikelijke grunt.

Het probleem dat ik meteen heb met Discordia is dat Retaliate gewoon te goed was. Toen ik Retaliate voor het eerst luisterde wilde ik meteen alles om me heen veranderen in smeulende hoopjes as en gewapend met een honkbalknuppel dood en verderf zaaien in alles binnen een omtrek van 5 kilometer. Dat effect is wat ik mis bij Discordia hoewel het wel een plaat is die over je heen walst als een stoomwals op volle toeren. Ik mis echter de �bernummers van Retaliate die meteen bleven hangen (zoals het titelnummer en Angst isst die Seele auf) en het album lijkt wolliger en dichter dan de voorganger.

Met alleen de vergelijking met Retaliate zou ik de band echter tekort doen, Discordia is namelijk een sterk album geworden waar liefhebbers van death metal gemixed met hardcore zeker veel plezier aan zullen beleven. Bovendien zijn er tussen als het geweld tegenwoordig zelfs sporadische melodi�n te ontdekken in nummers als Meet Reality en Sernsory Deprivation, ook het titelnummers is voor Misery Index begrippen ronduit langzaam en melodierijk. Van gebrek aan variatie is er dus geen sprake. Voor mij geen euforische taferelen als bij Retaliate, maar een album dat waarschijnlijk nog meer moet groeien en steeds meer zal prijsgeven. Ik kan dit album dan zeker ook aanbevelen. Voor degenen die de band echter willen leren kennen raad ik eerst Retaliate aan.

Tracklist:
1. Unmarked Graves
2. Conquistadores
3. Outsourcing Jehovah
4. Breathing Pestilence
5. Meet Reality
6. Sensory Deprivation
7. The Meduse Stare
8. Dystopian Nightmares
9. Discordia
10. Pandemican