Want net nu het wat rustig lijkt te zijn in deathmetalland is er weer een band die van zich moet doen spreken.
Exsecrator, ja, dat is de naam. Italianen. Net zoals de pas besproken Imposer wortelen ook zij diep onder de gronden der beschaving. Minimaal gehoord en gekend spreiden zij hun woord middels hun laatste demo "Vehemence Of Human Displeasure". Overigens al een flinke tijd, want deze demo ontsprong alweer in begin 2005. Maar pas nu weet dit werkje de grenzen over te steken dus vandaar een wat verlaat verhaaltje over Italiaanse death die uitermate goed uit de doeken komt.
Het eerste wat opvalt aan "Vehemence Of Human Displeasure" is de korte duur. Drie nummers, ruim 9 minuten. That`s all, daar zullen u en ik het mee moeten doen. Maar tijdens die drie nummers weet de band een puik staaltje death neer te kwakken. Wederom in eigen beheer opgenomen, maar holy fuck, het zullen de pizza`s wel zijn, die handen en brein zo voeden, dat een eigen opname totaal niet in de weg zit. Geen gerammel, geen geklik, geen geklooi, nee, eigenhandse kwaliteit, geloonde moeite en een behoorlijke demo. Ok, toegegeven, het geluid klinkt soms wat dof, maar dit gegeven sluit haast naadloos aan in het rijtje der zaken die de hele demo doen kloppen. Dus zo is er nog geen man overboord.
De inhoud spreekt boekdelen. Natuurlijk zijn grote namen, in dit geval bands als Morbid Angel en Nile, niet geheel onzichtbaar. Op bepaald terrein volgt Exsecrator Abraham naar de mosterd. Toch wordt de mosterd uiteindelijk middels een creatieve weg verworven want een legitieme vergelijking met een bepaalde band blijft ontrekbaar. Exsecration klinkt duivels duister, zwaar, smerig. Geen samples ter sfeerverrijking, maar spel. Louter spel, en dat spel is goed. Drie ijzersterke nummers rammen pizzabezorgers met scooter en al de berm in. Niet blastersnel, maar ook niet traag. De band hanteert een mooi tempo dat er net tussenin zit en de logge klanken zodoende de meeste vrijheid weet te verschaffen.
Alles aan Exsecrator is bruut. De stem, het spel, de mantel waarin de muziek uiteindleijk schuilt. Deze is zwart en lijkt oneindig waardoor de klanken solide en modderig zijn en als n grote dreiging aan komen donderen. Voor liefhebbers van een band in het straatje van Dominus Xul is dit een mooi nootje om te kraken.
Nu is het wachten op een volledig album van de heren en wellicht iets meer naamsbekendheid waardoor de band open deuren zal treffen. Overigens is deze demo eind vorig jaar op een split met de Noorse Soulless verschenen, waardoor de naam Exsecrator menig rivier zal oversteken. Goed in de gaten houden, dit.
Tracklist
1. La Caida Del Ingenio
2. In the Depths Of Okehazama
3. Vehemence Of Human Displeasure
