Het probleem van het vorige album was dat het, ondanks het erg imposante spelniveau van de heren, halverwege de cd behoorlijk begon te vervelen. Dit kwam enerzijds door de wat vlakke en iele productie maar ook door het gebrek aan interessant songmateriaal om bijna een uur lang te kunnen blijven boeien. Anderzijds was ook het gebrek aan zang debet hieraan. Op Barriers and Passages is de productie (verzorgd door Matt Bisi die eerder oa. Sonic Youth en Helmet onder handen heeft genomen) ietwat verbeterd, maar het zou wat mij betreft nog veel vetter kunnen en moeten om echt te knallen. Gebleven zijn de energieke, freaky en soms spastisch aandoende nummers die zoals gezegd vol staan van de breaks, tempowisseling, polyritmes en noem alle muzikantentermen maar op. Doordat de nummers ditmaal iets coherenter van opzet zijn is het geheel interessanter om naar te luisteren dan de voorganger al slaat de techniekvermoeidheid bij mij zo tegen het eind van het album wel weer een beetje toe. Want dat dit echte luister muziek is, en niet iets dat je even op de achtergrond aanzet, staat als een paal boven water.
Ondanks dat ik persoonlijk na verloop van tijd toch de zang weer een beetje begin te missen denk ik dat liefhebbers van bijvoorbeeld Sonic Youth, Helmet, Fugazi, maar ook liefhebbers van postrockbands als Pelican en techniekfreaks hier zeker wat van hun gading zullen vinden. Volgens de biografie komen ze in het najaar van 2006 naar Europa, gaat dat zien zou ik zeggen, want vooral live schijnt dit een belevenis te zijn. Op album weet men mij helaas nog niet helemaal te overtuigen.
Tracklist:1. Pulsar
2. Appeared At First
3. Bypass The Solenoid
4. An Ally To Comprehension
5. Seal/Breaker/Void
6. Kamma Niyama
7. Sleep Decayer
8. Bus: Terminal
9. Luminous
10. Will The Spirit Prevail?
