Na de "intrue" begint het al goed, met een nummer over stoere driewielers (in plaats van Harley's). Ook gaan er weer nummers over true metal. Het moge duidelijk zijn, Manowar wordt redelijk belachelijk gemaakt. Rhapsody komt ook weer aan bod, onder andere door over de kracht van zwaarden te zingen in een nummer waarvan het typen van de titel langer duurt dan het nummer zelf (en de intro ervan duurt ongeveer 20x zo lang). Metallica wordt gecovered, maar omdat mijn Italiaans amper verder reikt dan "pizza" en "spaghetti" heb ik geen idee wat ze precies met de tekst hebben uitgehaald. Duidelijker is de parodie op Iron Maiden's Number of the Beast, wat deze keer over sekslijnen gaat. Het is werkelijk hilarisch. En ook Manowar wordt "gecovered", en dan nog wel hun bekende nummer Kings Of Metal...
Grappige teksten verzinnen is natuurlijk niet zo moeilijk. De kunst is het om daar ook nog goede muziek bij te maken. Ook dat lukt Nanowar redelijk. Het zijn vooral standaard heavy metal deuntjes, die niet al te complex zijn. Het past goed bij de thema's, maar meer dan dat is het niet. Gelukkig luister je deze cd luister niet om de geweldige muziek, maar om de hilariteit. Je kunt het in hetzelfde vakje scharen als Weird Al Yankovic, maar dan met een metal inslag.
Tracklist:
1. Intrue
2. Tricycles of Steel
3. True Metal of The World
4. Burger
5. King
6. Introducing The Power
7. Power of the Power of the Power of the Power of the Power of the Power (of the Great Sword)
8. Pino
9. Metal-La-La-La
10. Gioca Tru (Other Bands Play, Nanowar Gay)
11. Number Of The Bitch
12. Entra L'uomo Di Sabbia
13. Triumphant March of the Nano-Warrior
14. Outrue