In het geval van Forces@Work is de genreomschrijving "heavy progressive metal" nogal misleidend. Het laatste album in dat 'genre' dat ik recenseerde kwam van Easy Rider af, een band die qua geluid mijlenver afstaat van de muziek die deze Duitsers produceren. Geen powermetal met een paar moeilijke riffjes of minder gebruikelijke songstructuren maar een modern geluid dat zich laat omschrijven als be�nvloed door, maar niet beperkt tot, System Of A Down, Slayer, Nevermore en een Annihilator. En daar moet je van houden.

Niet direct mijn kop thee, maar innovatie en originaliteit moet ook een kans krijgen. Het tweede product van F@W is echter wat twijfelachtig. De ritmewisselingen zijn genoeg voorradig en de band ragt er kundig en thrashy op los, het is echter de toononvastheid van de zanger die af en toe voor een rilling zorgt. De kalmere passages in een nummer als The Benefit Of All My Senses Sharpened straffen je haast voor het genieten van de stukken die w�l buitengewoon goed klinken. Dat leek me niet echt de bedoeling.

De originaliteit ligt op een dermate hoog niveau dat deze EP met een betere zanger meteen een platendeal verdiend zou hebben. Nu zou ik de band nog even verder laten modderen en spelen met invloeden. Hoe vaak komt het tegenwoordig nog voor dat een band omschrijven schier onmogelijk is? Geef het een luisterbeurt zou ik zeggen.

Tracklist:
1. Vortex Phobia
2. Harvest At The Bodyfarm
3. The Benefit Of All My Senses Sharpened
4. Versus
5. Husk Of The Withered Moth