Ik ben eigenlijk sinds het album 'Quintessence' een echte liefhebber geworden van Borknagar. De voorgangers waren aardig, maar bevatten met uitzondering van het debuut teveel progressieve rock invloeden. De basis was nog altijd black metal, maar langzamerhand begon de band op te schuiven naar een softer en meer melodieus geluid. Gelukkig keerde men op bovenstaand album weer terug naar de wat rauwere sound en ik was vooral overtuigd door de fantastische zangpartijen van toenmalig zanger Vortex (nu bassist/zanger) in Dimmu Borgir). Ik vond het dan ook erg jammer dat hij op een gegeven moment vertrok, maar op zijn opvolger had ik na het geweldige album Empiricism absoluut geen negatief commentaar meer. We hebben het dan natuurlijk over Vintersorg (Otyg, Vintersorg), een zanger die eveneens als zijn voorganger zowel de krijszang als heldere zang aan kon.
Dit nieuwe 'Epic' is dus het tweede album met Vintersorg op zang en uiteindelijk word het voorgaande album op alle fronten verslagen.

Epic borduurt eigenlijk voort op Empiricism, al is de productie nu vele malen beter (lees: voller) en is het aantal melodische zanggedeeltes licht toegenomen. Allerminst een probleem, want de muziek is er over het algemeen wat steviger op geworden en na de agressieve passages komen de melodische zangpartijen als een verademing. Vintersorg is wederom gegroeid als zanger en is hier vele malen beter op dreef dan op zijn laatste solo werkstuk. Naast de black metal zang gooit hij nu ook enkele malen diepe grunts in de strijd en dat komt de afwisseling zeker ten goede. Luister maar eens naar het prachtige Origin. Een nummer dat zowel harde stukken als rustige passages kent. De zang is uitstekend en de instrumenten worden buitengewoon goed bespeeld.
Op het hele album valt het op dat het gitaarwerk een stuk rauwer is. Bandleider/gitarist Oystein G. Brun weet met zijn snerpende gitaarpartijen de wat rustigere gedeeltes toch net dat beetje extra kracht te geven.

Ook het drumwerk is zeker verbeterd. Persoonlijk vond ik de drums op de voorganger soms wat iel klinken, maar daarvan is nu geen sprake meer. De ritmes zijn vaak complex en aan tempowisselingen is geen gebrek. De keyboards zijn zeker aanwezig, maar weten ook echt wat toe te voegen. Geen goedkope geluiden, maar lekker in het gehoor liggende melodie�n. De prachtige keyboardpartijen in The Inner Ocean Hypothesis bewijzen dit maar weer eens.
Alles wat ik ooit goed vond aan Borknagar komt tezamen in het pakkende Circled. Een nummer waarin de clean zang enigszins overheerst, maar toch op precies de juiste momenten word afgewisseld met agressieve zang. Zeer noemenswaardig is het gierende orgel in dit nummer.

Deze heren hebben zichzelf dus wederom overtroffen en dit is dan ook een album wat beslist thuis hoort in de kasten van fans van progressieve melodieuze black/folk metal. Een hele mond vol, maar absoluut de beste omschrijving. Mensen die het vorige album goed vonden kunnen deze opvolger blind aanschaffen. Het artwork is natuurlijk herkenbaar en wederom prima verzorgd. De teksten gaan eens een keer niet over het verbranden van Christenkerken en deze band heeft echt eens wat te melden.
Een geslaagd album!

Tracklist
1. Future Reminiscence
2. Traveller
3. Origin
4. Sealed Chambers of Electricity
5. The Weight of Wind
6. Resonance
7. Relate
8. Cyclus
9. Circled
10. Inner Ocean Hypothesis
11. Quintessence
12. The Wonder