Casting The Circle is een plaat die niet direct voor de volle honderd procent weet te overtuigen. De muziek vergt heel wat luisterbeurten. Niet omdat de sound van High Priestess buitengewoon complex of ingewikkeld is, maar omdat de broeierige, traag opgebouwde nummers in eerste instantie wat flauwtjes klinken. Zo begint de openingstrack weliswaar interessant met doordringende, tribale percussie en bezwerend, Midden-Oosters aandoend gitaarwerk, maar voelt het nummer als een te lang intro, ondanks de lome, dromerige sfeer die wordt gecreerd. Ook het lange Erebus heeft tijd nodig en begint wat braaf, maar deze track ontpopt zich door een sterke tweede helft tot een aangename oorwurm.
Met het stevigere The Hourglass worden de kwaliteiten van High Priestess pas echt hoorbaar. Het is een bijzonder fijne track, waarin de krioelende gitaarriffs prettig contrasteren met de dromerige zang. Het zeventien minuten klokkende Invocation is echter het hoogtepunt van het album. Het is een vloeiende, bedwelmende compositie met heerlijke riffs, goede keyboardondersteuning en een zinderende opbouw. Ik kan me voorstellen dat dit nummer vooral live ontzettend goed uit de verf komt. Het afsluitende Ave Satanas is dan weer een niemendalletje dat uit weinig meer dan engelachtige samenzang bestaat.
Met Casting The Circle levert High Priestess een album af dat alle juiste vakjes aanvinkt met betrekking tot het Grote Handboek der Psychedelische Rockmuziek. Misschien dat de plaat juist daardoor nt niet helemaal weet te beklijven. De muziek voelt af en toe iets t berekenend. Desondanks kan ik me goed voorstellen dat de band in een livesetting beter uit de verf komt. Als de dames de remmen iets meer losgooien en voortbouwen op de uitgesponnen kraker Invocation, dan komt het helemaal goed. Tot dan moet de band het doen met het predicaat aardig, maar zeker niet onmisbaar.
Tracklist:
1. Casting The Circle
2. Erebus
3. The Hourglass
4. Invocation
5. Ave Satanas
