Pitfest
Enquête

Wat is jouw favoriete song van Hatebreed?

A Call For Blood
As Diehard As They Come
Defeatist
Destroy Everything
Doomsayer
Empty Promises
Everyone Bleeds Now
Honor Never Dies
I Will Be Heard
In Ashes They Shall Reap
Instinctive (Slaughterlust)
Last Breath
Live For This
Looking Down The Barrel Of Today
Perseverance
Proven
Serve Your Masters
Seven Enemies
Smash Your Enemies
Tear It Down
This Is Now
To The Threshold
Weight Of The False Self
When The Blade Drops
een andere Hatebreed-kraker

[ Uitslag | Enquêtes ]

    29 maart:
  • Braces, Serve en Torn From Oblivion
  • Phil Campbell and The Bastard Sons en Lucifer Star Machine
  • Syberia, Omega Sun, An Evening with Knives, Scorched Oak en Dunes
  • 30 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Cult-Art Tattoofest
  • Dance With Dragons en Arluna
  • Dynamo Metalfest Band Battle
  • Hammok
  • Heilland festival
  • Interstellar Solar Fest II
  • Pierce The Veil, Dayseeker en Holding Absence
  • Red Rum en Mourning Wood
  • Seein Red, Ancestral Sin, Abusive Forms en Days of Desolation
  • Terneuzen On Fire V
  • Vengeance, Diggeth en Junkyard Dogs
  • Vloek Van Twenthe III
  • 31 maart:
  • Cult-Art Tattoofest
  • Festerfest
  • Ggu:ll, Onthou en Ter Ziele
  • 1 april:
  • Bleeding Gods, Tribal Spirits en Black Silence
  • Terror, Nasty en Dying Wish
  • 2 april:
  • Terror, Nasty, Redemption Denied en Force
  • 3 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
  • 4 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
  • Thy Catafalque en The Answer Lies In The Black Void
  • Vandenberg
    29 april:
  • Coroners, Gravery en Born Infected
Kalender
Vandaag jarig:
  • Attila Csihar (Mayhem) - 53
  • Chris Kalandras (Fear Of God) - 52
  • Christiaan Crouwers (Another Messiah) - 44
  • Erhan Karaca (Heretic Soul) - 37
  • Fabio Marin (Internal Suffering) - 46
  • Finn Zierler (Beyond Twilight) - 52
  • Jimmy Work† - 100
  • Patrick Johansson (Stormwind) - 48
  • Perry Farrell (Jane's Addiction) - 65
  • Vegard K. Thorsen (Theatre Of Tragedy) - 47
  • Vincent (Yorblind) - 36
Review

Nicumo - Inertia
Jaar van release: 2020
Label: Inverse Records
Nicumo - Inertia
Wie zou er tegenwoordig nog bekend zijn met de melancholische gothic rock van Sentenced? Deze Finse groep rondom de charismatische frontman Ville Laihiala begon weliswaar als deathmetalband, maar ontpopte zich tijdens het eind van de jaren negentig en de beginjaren van het nieuwe millennium tot een veel gewaardeerde brenger van smaakvolle muzikale druilerigheid. Het zijn met name de platen Frozen (1998), Crimson (2000) en The Cold White Light (2002) die het hart van menig depressief gothicmeisje sneller hebben doen kloppen. Met zijn melancholische, vaak bittere en cynische teksten en stemmige, maar tegelijkertijd stevig rockende nummers creëerden Laihiala en co. een bijzondere sound, die helaas in 2005 figuurlijk werd begraven met The Funeral Album.

Het moge duidelijk zijn: Nicumo is een band die zich nadrukkelijk in de vaarwateren begeeft van deze meesters der melancholie. De gothic rock/metal lijkt qua stijl sprekend op het werk van Sentenced. Zanger Hannu Karppinen zingt met eenzelfde soort pathos in zijn stem. Vooral als hij wat meer grauwt, zoals in Witch Hunt en het zeer fraaie Who You Are, lijkt zijn stemgeluid griezelig veel op dat van Laihiala. Zijn sombere, maar met passie gebrachte stemgeluid combineert bovendien goed met de melancholische riffs. Het is muziek die vraagt om beluisterd te worden in het schemerdonker, onder het genot van een glas rode wijn of een goede whisky, mijmerend over wat had kunnen zijn.

Ondanks de sombere inborst is Inertia zeker geen navelstaarderig werk geworden. Gitaristen Atte Jääskelä en Tapio Anttiroiko schuwen ook een stoere rockriff op zijn tijd niet, terwijl drummer Aki Pusa regelmatig een stevige versnelling uit zijn mouw schudt. Die combinatie van ingetogen melancholie en hardrock met een rauw randje maakt Dark Waters en het uitstekend opgebouwde Tree Of Life, dat een vleugje post-metal à la Pelican toevoegt aan het palet, tot eersteklas visitekaartjes. Typisch Fins vakmanschap, mogen we wel zeggen. Het prettige aan de muziek van Nicumo is de finesse waarmee deze wordt gebracht en het gevoel dat ervan uitgaat. Die aspecten worden nog eens versterkt als de band op subtiele wijze een saxofoon (verzorgd door gastmuzikant Mikko-Ilari Ojala) integreert in de muziek, zoals in Same Blood.

Inertia is een aangename verrassing van een groep die nog relatief weinig aandacht heeft gekregen. De muziek zal niet alleen liefhebbers van Sentenced aanspreken, maar ongetwijfeld ook fans van andere Finse kwaliteitsbands (Amorphis, Before The Dawn, Swallow The Sun) kunnen bekoren vanwege de finesse waarmee de heren de luisteraar in melancholie dompelen. Zeker de moeite van het opsporen waard!

Tracklist:
1. Three Pyres
2. Dark Rivers
3. Same Blood
4. Witch Hunt
5. Tree Of Life
6. Mother And The Snake
7. Who You Are
8. Time Won't Heal
9. Black Wolf

Score: 82 / 100

Reviewer: Rik
Toegevoegd: 7 juni 2020

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.