Enquête

Zou jij voor een losse zaal- of stadionoptreden van jouw favoriete band(s) speciaal naar een land reizen buiten de Benelux, als die groep Nederland en België overslaat?

Ja, dat doe ik regelmatig
Ja, dat heb ik al eens gedaan
Nog niet, maar dat ga ik dit of volgend jaar wel doen
Nog niet, maar voor een speciale gelegenheid zou ik het overwegen
Nee, niet voor een losse show, maar ga wel naar festivals buiten de Benelux
Nee, ik ga niet naar concerten of festivals buiten Nederland en België
anders, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

Geen concerten bekend voor 17-10-2025.
Kalender
Vandaag jarig:
  • Ahrue Luster (Machine Head) - 57
  • Bill Black (Elvis Presley)† - 99
  • Edin "Vihor" Cehovic (KRV) - 46
  • Geyner Valencia (Crimson Death) - 49
  • Günter Werno (Vanden Plas) - 60
  • Hank Williams† - 102
  • Keith Flint (The Prodigy)† - 56
  • Marcin Urbas (Sceptic) - 49
  • Rafał T. Piotrowski (Decapitated) - 40
  • Steve Karrer (Messiah) - 56
  • Tony "Abaddon" Bray (Venom) - 65
  • Ty Tabor (King's X) - 64
Review

Smoke Mountain - Queen Of Sin
Jaar van release: 2020
Label: Argonauta Records
Smoke Mountain - Queen Of Sin
De bandnaam, albumtitel en het spookachtige, occulte artwork laten weinig over aan de verbeelding wat betreft de vraag waar deze band de mosterd vandaan haalt. En inderdaad, Queen Of Sin past moeiteloos in de stoner/doomtraditie van groepen als Electric Wizard, Uncle Acid And The Deadbeats, Sleep en Bongripper. Het debuutalbum van dit trio uit de Verenigde Staten is een knap staaltje familievlijt en verschijnt via het kleine, in dit soort muziek gespecialiseerde Argonauta Records. Natuurlijk bevat de muziek weinig nieuws onder de horizon, maar de uitvoering is bovengemiddeld goed. Dat maakt Queen Of Sin ondanks de volle vijver een interessante band.

Het grootste pluspunt van Smoke Mountain is de ongegeneerd harde muur van ‘fuzz’ die de band in ieder nummer optrekt. De basgitaar ronkt erop los dat het een lieve lust is. Het contrast tussen het bulderende, instrumentele geweld en de wat fragiele, hypnotiserende klanken van zangeres Sarah Pitt is een troefkaart die goed werkt en die de band dan ook met verve uitspeelt. Verder is de muziek natuurlijk nauwelijks origineel te noemen, maar dat gaat niet ten koste van de kwaliteit. Met het monotoon denderende titelnummer, het groovende en schurende The Master Serpent en het bot erop loshakkende Deathproof maakt Smoke Mountain duidelijk dat het ook binnen de zelfopgelegde genrebeperkingen in staat is om prima songs te schrijven.

Het meest verrassende nummer op dit debuut is I Walk Alone. Smoke Mountain kiest hier voor een melodieuzere aanpak – de track zou zelfs als een soort schurende stonerballad betiteld kunnen worden – en weet zich daarmee te onderscheiden. Hoewel Sarah Pitt af en toe op het randje van haar kunnen zingt, werkt de track goed. Ook Midnight Woman onderscheidt zich van de standaard door de prettig in het gehoor liggende, melodieuze leads. Los van deze tracks bevat Queen Of Sin weinig verrassingen. Het is luidruchtige muziek waarin het distortionpedaal diep wordt ingetrapt en alle meters in het rood uitslaan. Inderdaad, zoals vrijwel iedere band in dit genre dus. Queen Of Sin is een verdienstelijk debuutalbum dat zeker een ruime voldoende verdient, maar te weinig onderscheidend is om een échte doorbraak te forceren in dit overvolle genre.

Tracklist:
1. Queen Of Sin
2. The Master Serpent
3. Touch The Sun
4. Midnight Woman
5. I Walk Alone
6. Deathproof
7. Devil Woman
8. End Of Days

Score: 75 / 100

Reviewer: Rik
Toegevoegd: 29 mei 2020

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.