Australië is niet bepaald de bakermat van metal(core), hoewel velen van ons Parkway Drive en Thy Art Is Murder wel zullen kennen. Daarnaast zijn er enkele bands die in het kielzog zitten van de bovenstaande fakkeldragers, waaronder The Amity Affliction, dat overigens ook in deze periode een nieuwe cd lanceert, en dit Polaris. Het vijfkoppige gezelschap brengt met The Death Of Me zijn tweede album uit. Afgelopen jaar was de melodieuze metalcoreband nog te aanschouwen op onder andere Jera On Air.
Wereldschokkende verrassingen hoeven we in dit genre nagenoeg niet te verwachten. Die ga je op The Death Of Me ook zeker niet aantreffen. Met een strakke en kundige uitvoering weten zat bands immers toch indruk te maken. Laat dat nou hetgeen zijn waar Polaris inderdaad mee weet te imponeren. De vocale wisselwerking tussen zanger Jamie Hails en bassist Jake Steinhauser is daar een belangrijke schakel in. Het zeer krachtige en afwisselende Pray For Rain, Masochist en het catchy Above My Head zijn nummers die in dat opzicht erg veel doen denken aan het Amerikaanse Beartooth. De strakke metalcore is regelmatig voorzien van adempauzes, popachtige zanglijnen en vette doch ritmische leads. De rustigste track Martyr (Waves) is een ingetogen moment dat veel collega's ook doorvoeren op albums in dit genre.
Daarentegen staan krachtige en energieke tracks die doen denken aan het stevigere werk van Periphery en Architects. Soms bewandelt Polaris een mooie tussenweg, waarvan All Of This Is Fleeting een ijzersterk voorbeeld van is. Vooral in de zanglijnen hoor je invloeden van Spencer Sotelo (Periphery). Als je nu denkt dat het emogehalte de overhand neemt op dit album, heb je het mis. Hypermania, Landmine en Vagabond zijn opgepompte energieboosters waarin Polaris alle remmen losgooit. Stuwende partijen van de ritmesectie zorgen dat de vaart goed aanwezig blijft en ook het swingende drumspel is retestrak. Een paar beklijvende breaks en moshparts tussendoor en je begrijpt dat de fan van metalcore weinig te klagen heeft. Beluister en bekijk de videoclip hieronder dan ook zeker even.
Om terug te komen op mijn eerdere schrijfsel: geen verrassingen, maar wel een oerdegelijke uitvoering. The Death Of Me luistert fijn weg en verveelt geen moment. De veelzijdige, energieke plaat stemt vrolijk, maar spreekt tegelijkertijd ook fans en liefhebbers van hardere, melodieuze metalcore aan. De mannen van Polaris klimmen met dit album absoluut omhoog op de kwaliteitsladder. De volgende Australische band die klaar is voor het echte werk!
Tracklist:
1. Pray For Rain
2. Hypermania
3. Masochist
4. Landmine
5. Vagabond
6. Creatures Of Habit
7. Above My Head
8. Martyr (Waves)
9. All Of This Is Fleeting
10. The Descent
