Alcatraz Pitfest
Enquête

Wat is tot dusver jouw favoriete studio-album, dat in juni 2025 werd uitgebracht?

After Taste - Hungry For Life
Alestorm - The Thunderfist Chronicles
Austere - The Stillness Of Dissolution
Buckcherry - Roar Like Thunder
Ceremony - Solitary Bleed
Cryptopsy - An Insatiable Violence
Fallujah - Xenotaph
Fragmentum - Warriors Of Chaac
Gaahls Wyrd - Braiding The Stories
Gruesome - Silent Echoes
Heaven Shall Burn - Heimat
Hellevaerder - Fakkeldragers
Inhuman Condition - Mind Trap
Katatonia - Nightmares As Extensions Of The Waking State
King Witch - III
Lord Belial - Unholy Trinity
Malevolence - Where Only The Truth Is Spoken
Neil Young & The Chrome Hearts - Talkin’ To The Trees
Shadow Of Intent - Imperium Delirium
Sodom - The Arsonist
Turnstile - Never Enough
Volbeat - God Of Angels Trust
White Snake Of Blackened Maze - The Ocean Of Truth
Winterblind - Ego
een ander album uit juni 2025

[ Uitslag | Enquêtes ]

    11 juli:
  • Pitfest
  • Valient Thorr
  • 12 juli:
  • Pitfest
  • 13 juli:
  • Cradle Of Filth en Nervosa
  • Valley of the Sun, Earth Tongue
  • 15 juli:
  • Battlesnake
  • Carach Angren
  • 16 juli:
  • Anal Vomit en Total Annihilation
  • Battlesnake
    11 augustus:
  • Between The Buried And Me en Rezn
  • The Fall Of Troy, Boneflower en Meth
Kalender
Vandaag jarig:
  • Daniel MacMaster (Bonham)† - 57
  • Dave Fortman (Ugly Kid Joe) - 58
  • Hank Shermann (Mercyful Fate) - 67
  • John Douglas (Anathema) - 53
  • Larry Barragán (Helstar) - 61
  • Richie Sambora (Bon Jovi) - 66

Vandaag overleden:
  • Keith "Bonanno" Alexander (Carnivore) - 2005
Review

Sascha Paeth's Masters Of Ceremony - Signs Of Wings
Jaar van release: 2019
Label: Frontiers Music Srl

Sascha Paeth's Masters Of Ceremony - Signs Of Wings

Sascha Paeth is vooral bekend als producer van platen van onder meer After Forever, Ayreon, Epica, Rhapsody Of Fire en Running Wild, maar hij vond het tijd om zijn eigen muzikale ideeën uit te werken en uit te brengen onder de naam Sascha Paeth’s Masters Of Ceremony. Op het debuutalbum Signs Of Wings werkt hij samen met bassist André Neygenfind (Dietmar Osterburg Trio, Groove Galaxi, The Bahama Soul Club), drummer Felix Bohnke (Edguy), toetsenist Corvin Bahn (Perpetual) en zangeres Adrienne Cowan (Light & Shade, Seven Spires, Winds Of Plague).

Meerdere leden hebben een heden of verleden bij Avantasia en het is dan ook niet vreemd dat de albumtitel refereert aan Dying For An Angel van Avantasia. Muzikaal zijn er zowel overeenkomsten (The Time Has Come en Weight Of The World) als verschillen. De toetsenpartijen spelen in tegenstelling tot die bij Avantasia slechts een ondersteunende rol. Het zijn vooral het gitaarspel van Paeth en de zang van Cowan die prominent in de mix staan.

Wat je voorgeschoteld krijgt, is veelal een mix van melodieuze (power) metal en hardrock. Hoewel de tracks qua opbouw weinig variëren, hebben ze allemaal hun eigen identiteit. Zo is Radar een vrolijk piratenmetalliedje (inclusief bijdrage op accordeon) en Sick een stoere rocker. Het album begint sterk met de technisch thrashende power metal in The Time Has Come, dat direct de technische klasse van de muzikanten etaleert. Het vervolg is eveneens uitstekend met het donkerdere, atmosferische Die Just A Little. Met name het Nick Cave-achtige refrein is prachtig.

Hoewel de heren in de openingstrack imponeren, is het vooral Cowan die voor de memorabele momenten zorgt. De Amerikaanse beschikt over een divers en krachtig stemgeluid. De vierentwintigjarige frontvrouw komt zowel met haar cleane als extreme vocalen (à la Vicky Psarakis van The Agonist, zoals in Sick) goed voor de dag en ze heeft een groot bereik. Het schreeuwende en rauwe randje lijkt soms op dat van Lzzy Hale (Halestorm). In elk nummer komt ze met memorabele refreinen. In de enige ballad The Path, die wel wat heeft van Reach Out And Touch (Somebody’s Hand) van Diana Ross, toont ze haar gevoelige kant.

Het niveau van Signs Of Wings zakt helaas wel naarmate de tracklist vordert. Het Beyond The Black-achtige Bound In Vertigo voegt niets toe en het titelnummer is geen sterke afsluiter. Daarentegen zijn The Time Has Come en Die Just A Little uitstekende nummers en ook daarna is het regelmatig genieten, met name dankzij Cowan, die het niveau van bijvoorbeeld Where Would It Be en Wide Awake opkrikt met memorabele refreinen. Haar krachtige veelzijdigheid en overtuigende performance is de trekpleister van deze langspeler. De instrumentatie is degelijk, maar blijft achter bij de vocale prestaties. Paeth had de laatste twee songs beter achterwege kunnen laten, maar zijn debuutalbum is verder beslist het beluisteren waard.

Tracklist:
1. The Time Has Come
2. Die Just A Little
3. Radar
4. Where Would It Be
5. My Anarchy
6. Wide Awake
7. The Path
8. Sick
9. Weight Of The World
10. Bound In Vertigo
11. Signs Of Wings

Score: 75 / 100

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 5 februari 2020

Meer Sascha Paeth's Masters Of Ceremony:

Battle Beast @ Effenaar, Eindhoven Dynamo Metalfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.