Nu is over het hoe en waarom van de reünie wel genoeg gebakkeleid, en blijft vooral de vraag hangen: is Souls To Deny even goed of beter dan knallers als Effigy Of The Forgotten en Pierced From Within? Intuïtief zeg ik nee, maar dat ligt meer aan het feit dat die platen zo legendarisch zijn dan dat Souls To Deny teleurstelt, want dat doet het album allerminst. Qua stijl gaat men terug naar het wat tragere Effigy Of The Forgotten, wat mij persoonlijk iets beter bevalt dan het wat meer snelheid-gerichte Despise The Sun uit 1998. Daarnaast klinkt de band, gedeeltelijk door de heldere productie, wat melodieuzer dan in het verleden. De melodieën in de gitaarriffs zijn wat duidelijker te horen. Laat je als diehard Suffocation-fan echter niet afschrikken door het woord melodie, want Souls To Deny is bruut genoeg om zich te kunnen meten met willekeurig welke hedendaagse US-death metal band.
Verder valt er gewoon niet zoveel te lullen over een band die je gewoon moet horen. Dat geldt voor iedere death metal fan natuurlijk, maar ook als je van andere extreme metalstijlen houdt kun je gewoon niet om de nieuwe Suffocation heen.
Tracklist:
1. Deceit
2. To Weep Once More
3. Souls To Deny
4. Surgery Of Impalement
5. Demise Of The Clone
6. Subconsiously Enslaved
7. Immortally Condemned
8. Tomes Of Acrimont