De meeste lezers kennen Mariangela Demurtas van Tristania of haar gastoptredens bij Moonspell. De zevenendertigjarige zangeres vond het de hoogste tijd om meer invloed te hebben op het songwritingproces. Ze was al een tijd bevriend met multi-instrumentalist en producer Kris Laurent (Cadaveria, The Providence). Een samenwerking kon niet uitblijven. Sinds eind 2015 is het duo bezig geweest met Last Place On Earth, dat sinds een paar maanden in de winkels ligt.
Op dit debuutalbum laten de twee Italiaanse musici een mix horen van melodieuze rock en metal, met een new-wavetouch als onderscheidend element. Dat leidt tot een mix van invloeden uit de jaren tachtig (The Cure, Depeche Mode, Siouxie And The Banshee) en negentig (Lacuna Coil, Type O Negative, The Gathering).
Demurtas pakt de mogelijkheid om in de spotlights te staan goed aan. Na het instrumentale intro What Else Is There komt ze in Catabolic met een Lacuna Coil-achtig refrein dat al snel blijft hangen. Ook in andere composities weet ze de luisteraar bij de les te houden met zangmelodien die goed beklijven (het titelnummer en het refrein van Last Moment). Ze mag dan een duidelijk Zuid-Europees accent hebben, dat neem je dan voor lief.
Toch is het niet alleen de Sardijnse frontvrouw die zich laat horen. Last Place On Earth is een teamprestatie. Hoewel de muziek technisch niet complex is, is deze vaak gelaagd. De instrumentale aankleding bestaat vaak uit metalen, rockende gitaarpartijen en een solide ritmesectie. De elektronica, die hier en daar opduikt en in bepaalde songs de toon bepaalt (Therefore I Am), gaat goed samen met de metalinstrumenten, zoals het sfeervolle, doomy The Mist (denk aan The Gathering) laat horen.
De songs zijn compact en luisteren lekker weg. Design is zeer levendig, stoer en stevig. Het is een track die tot bewegen uitnodigt en het mede daardoor live goed gaat doen. In andere songs gaat het er iets rustiger aan toe. Last Moment grenst aan radiovriendelijke alternatieve rock la Paramore of Kelly Clarkson, maar blijft zwaarder en donkerder.
Last Place On Earth is een fijn en goed verzorgd album, zowel productioneel als qua songwriting. Verwacht geen al te grote wonderen, maar solide songmateriaal dat al snel blijft hangen. De eerste helft bevat de sterkste composities. Wat meer variatie had geen kwaad gekund. Liefhebbers van het stevige materiaal van The Gathering, Tristania en de middenperiode van Lacuna Coil kunnen hier echter wel mee uit de voeten.
Tracklist:
1. What Else Is There
2. Catabolic
3. Last Place On Earth
4. Design
5. Last Moment
6. The Mist
7. Therefore I Am
8. Truths
9. No One Is Listening
10. Totally
