Je moet het maar durven. Na 23 jaar studiostilte op de proppen komen met nieuw materiaal. Wat kun je verwachten van een album van een band die na de laatste studioplaat in de jaren negentig te hebben uitgebracht, louter live te bewonderen is geweest? Weliswaar had Sacred Reich tussen 2000 en 2006 een algehele pauze, maar inmiddels is die hereniging ook al dertien jaar geleden. Awakening is dan ook een album waar menig Sacred Reich-fan reikhalzend naar uitziet. Met oudgediende Dave McClain terug achter de drumkit, nieuwkomer Joey Radziwill en veteraan Wiley Arnett op gitaar, begint zanger/bassist Phil Rind aan een nieuw hoofdstuk in het ruim dertigjarige bestaan van Sacred Reich.
Eerder dit jaar was er al de zoethouder Dont Do It Donnie op een split 7 in samenwerking met Iron Reagan, maar dat korte punknummer was weinig representatief voor het eerdere werk. Awakening is dat wel. De acht nieuwe nummers sluiten naadloos aan op het oudere materiaal. Sacred Reich lost daarmee de (hoge) verwachtingen in.
Rind is goed bij stem, zijn bulderbas dondert onder het flitsende, enorm strakke gitaarspel, terwijl McClain het tempo dicteert. Het geluid is uitstekend met een heldere productie. De nummers klinken organisch en energiek. Ze lijken live in de studio te zijn opgenomen door een band die enorm geniet van het hele proces.
De titeltrack staat voor alles waar Sacred Reich groot mee is geworden. Als vanouds combineert de groep thrash met hardcore, punk, blues en meer. De mannen laten zich nog altijd niet in een hokje stoppen. Frontman Rind toont zich veelzijdig met dreigende oerkreten tijdens de refreinen van Awakening, warme, melodieuze coupletten tijdens Salvation, southern rock in Death Valley en een scherp staccato tijdens Divide And Conquer. Zijn teksten zijn nog altijd politiek getint, maar worden nergens prekerig.
Wanneer dat tekstuele je niet interesseert, kun je je volledig richten op het knappe musiceren en mooie samenspel. De parel Manifest Reality onderscheidt zich bijvoorbeeld door retestrakke riffs van Arnett en spetterende solo's van Radziwill. De 22-jarige leadgitarist speelt zich in de kijker met aanstekelijke gitaarpartijen die volledig in dienst staan van de songs. Een van zijn andere hoogtepunten is het virtuoze gitaarspel tijdens de smeekbede Something To Believe. Het hoopvolle, opgewekte nummer wordt er des te indringender door en vormt een mooi contrast met de oheilspellende thrashsongs Divide And Conquer en Killing Machine.
Ondanks de knappe individuele prestaties van het viertal valt vooral op hoe strak en kundig de mannen samenspelen. Tijdens het bluesy rocknummer Death Valley spat het plezier van het samen musiceren ervan af en wordt een relatief simpel nummer naar een hoger niveau getild. Er valt dan ook genoeg te ontdekken op dit veelzijdige Awakening. Een prima comeback.
Tracklist:
1. Awakening
2. Divide And Conquer
3. Salvation
4. Manifest Reality
5. Killing Machine
6. Death Valley
7. Revolution
8. Something To Believe
