Het is inmiddels drie jaar geleden dat Corinne van den Brand, bekend van Acrostichon, weer opduikt op de podia. Dit keer met Razend. Ze heeft nu ook haar basgitaar afgestoft en laat haar diepe grunts weer horen. Dat is alleen maar toe te juichen, want ze is nog even goed als toen ik in 1993 kennismaakte met haar stemgeluid bij Acrostichon. Het album Engraved In Black heeft nooit de waardering gekregen die de band verdiende, maar dat terzijde. Bloed kruipt waar het niet gaan kan en Corinne heeft de handen ineengeslagen met gitarist Albert de Bruin en drummer Joris van Iersel. Beide heren spelen in Crustacean. Joris al vanaf de oprichting in 1989.
De muziek van BruuT heeft weinig raakvlakken met die van Acrostichon en ook de thrash/death van Crustacean hoor je niet terug in de nummers op de ep. Nee, BruuT speelt ongecompliceerde, ouderwetse death metal die de luisteraar mee terugneemt naar de late jaren 80 en de vroege jaren 90. De periode dat Death, Obituary, Massacre en Autopsy naam maakten. Toen waren Acrostichon en Crustacean (destijds nog Crystal Lake) eveneens al bezig. Acrostichon was geen onbekende in de scene, met Corinne als n van de eerste vrouwelijke grunters van Nederland, misschien zelfs van de hele wereld. Haar diepe, smerige grunts zijn na al die jaren nog steeds herkenbaar.
De titeltrack is rasechte, rechttoe-rechtaan, ouderwetse death metal. Geen solo, wel een kort virtuoos gitaarmomentje aan het einde van de track. Liar begint met een logge, trage inleiding, maar de tremolo verraadt dat er wat gaat komen en na een minuutje wordt de versnelling ingezet. Het refrein is ronduit catchy. Deze track bevat meer variatie dan de opener en bovendien een korte solo. Datzelfde recept wordt gevolgd in No Expectations, al houdt in dat nummer de tragere, logge groove nog wat langer aan en bevat deze track een langere solo. Beide nummers spreken mij meer aan, simpelweg door het gevarieerde karakter. Met Vampire eindigt het schijfje zoals het begint, met voortdenderende, ouderwetse, rechttoe-rechtaan death metal, maar halverwege draait het nummer om voor een fraaie solo, om vervolgens te eindigen zoals het begint.
Blood Moon is a trip down memory lane. Alles is in een enkele take opgenomen. Er is niet aan gepoetst om de opname te optimaliseren. Organisch noemen we dat en mij stoort het niet. Zo zal BruuT live ook klinken. Voor liefhebbers van ouderwetse death metal is dat absoluut geen straf. De bandnaam is wellicht niet zo handig gekozen, omdat Bruut! een redelijk bekende jazzformatie is. De kans dat ze elkaar tegenkomen op een festival is daarentegen bijzonder klein.
Tracklist:
1. Blood Moon
2. Lair
3. No Expectations
4. Vampire
