Mijn verwachtingen waren niet erg hoog. Ik ging er vanuit dat het een komisch album zou worden, dat vooral de draak zou steken met het idee van 'kvlt' in black metal. Maar toen de eerste single werd uitgebracht, bleek al dat ik dat helemaal verkeerd had ingeschat. Hoewel de clips de nodige humor bevatten, klinkt de muziek serieus. Er zijn muzikaal geen aanwijzingen dat dit het project is van een stripserie en zou zo een album van een serieuze blackmetalband kunnen zijn.
De eerste helft van het album is redelijk standaard symfonische black metal. Het zit erg goed in elkaar en verveelt niet snel. De stem van Hubbath is diep en vol. In zijn grunts zijn duidelijk deathmetalinvloeden terug te horen. Het symphonische geluid klinkt vaak door in de vorm van een piano of keyboard, maar er zijn ook andere instrumenten te horen. Deze partijen staan dusdanig in de mix dat ze opvallen, maar niet op de voorgrond treden. Zo wordt de muziek niet afgezaagd of te symfonisch en blijft de bruutheid veelal voorop staan. Verder is de muziek lekker groovy. De gitaarpartijen zijn hier voornamelijk voor verantwoordelijk en vaak is de drang om te headbangen onweerstaanbaar.
Het tweede deel heeft wat meer experimentele aspecten. The Crowned Daughters begint met rustig getokkel waar zuiver overheen gezongen wordt. Dit stuk zou niet misstaan als de intro voor een folk- of powermetalnummer. Echt hard wordt het nummer ook niet en er zijn rustige passages tussen de hardere stukken. Dit contrasteert erg goed met het brute en snelle begin van Dark Mother. Maar ondanks het brute begin evolueert dit lange nummer langzaam naar een melodieus einde en eindigt het met een vrouwenkoor. Het afsluitende titelnummer begint met vioolpartijen en heeft cleane vocalen die een beetje aan Dimmu Borgir en Borknagar doen denken. Deze muzikale uitstapjes worden goed verweven in de rest van de muziek, die zijn bruutheid en sfeer hierdoor amper verliest.
Nightside Of The Pantheon Gods is een bijzonder goed album geworden. Ik had ook na de singles niet verwacht zo onder de indruk te zijn van een spin-offalbum van een stripserie. Belzebubs heeft de muzikale kwaliteit om door te gaan als een serieuze band, zonder connectie met de comics. Ik hoop dat de band deze kant op zal gaan, aangezien dit waarschijnlijk betekent dat we meer muziek en misschien zelfs een tour tegemoet kunnen zien. Iedereen die door de singles nog niet overtuigd is of nog niet bekend is met Belzebubs, maar wel houdt van (symfonische) black metal, kan ik alleen maar aanraden het album een kans te geven. Hoogstwaarschijnlijk ben je bijna direct overtuigd.
Tracklist:
1. Cathedrals Of Mourning
2. The Faustian Alchemist
3. Blackened Call
4. Acheron
5. Nam Gloria Lucifer
6. The Crowned Daughters
7. Dark Mother
8. The Werewolf Bride
9. Pantheon Of The Nightside Gods
