Luisterend naar deze mini cd hoorde ik duidelijke invloeden van Anathema, Type O Negative en Paradise Lost. Het blijft echter met invloeden want wat deze Spaanse band presteert op hun nieuwe mini cd is echt ondermaats. De productie is zwak, maar daar nog aan toe. Er zijn veel grotere mankementen die dit album tot een kwelling maken: de valse zangpartijen (zowel de cleane zangpartijen als de grunts zijn door iemand ingezongen die nooit meer zijn bek zou mogen opendoen), de muziek is erg saai en standaard en vooral totaal gestolen en de heren zingen over zelfmoord, eenzaamheid, depressie, misantropie zonder dat ze ook maar ��n moment depressief aandoen. Als ik luister naar een band als Anathema of oude Paradise Lost dan geniet ik van de oprechte emoties van de heren. Het raakt mij gewoon. Deze heren wekken buiten verveling en agressie geen enkele emotie bij mij op.

Het titelnummer is gestolen van Anathema, 'So tired' is een slechte imitatie van een willekeurig nummer van Peter Steele (maar dan zonder de humor en zonder de sfeer) en 'Waterfalse' bevat een gestolen Paradise Lost riff die nog slecht ingespeeld is ook. Daarnaast staat er ook nog een cover op dit onding namelijk 'The prow' van Voivod. Tja, het lokale bandje in de plaatselijke kroeg speelt dit na twintig glazen bier nog boeiender.

Het moge duidelijk zijn: dit cd'tje irriteert me mateloos. Het gebrek aan originaliteit en de povere productie kan ik nog door de ogen zien maar de zangpartijen, het gebrek aan enige sfeer en de grove fouten in de teksten niet. Doorspoelen deze hap!

Tracklist:
1. Big open wound
2. So tired
3. The prow
4. Waterfalse
5. Blame me