_-_2018_Cover.jpg "Unearth - Extinction(s)")
Waar de nadruk de laatste jaren lag op melodie, is dat anno 2018 meer verschoven naar hardcore. Extinction(s) is een harde, rauwe plaat waarbij vooral de bulderzang van Trevor Phipps een goede stap voorwaarts heeft gemaakt. De mosh- en beatdownparts in bijvoorbeeld Survivalist, het meesleepende The Hunt Begins en Sidewinder beuken erop los als een malle. Hierbij weet Unearth een pad te bewandelen dat zich tussen bands als Killswitch Engage en Hatebreed in bevindt. Hoewel het allemaal echt niet wereldschokkend klinkt, zorgt het overtuigende spel ervoor dat het toch indrukwekkend is.
Dat de heren eveneens aan de melodieuze kant hebben gedacht, blijkt uit Dust, King Of The Artic en Reprisal. Het vlotte gitaarspel brengt een sterke wisselwerking in het geheel, waarbij ook de zangpartijen zich aanpassen aan de nummers. En dan heeft Unearth uiteraard nog de uptempo, rechttoe rechtaan knallers in petto voor ons. Tijdens de brutale openingstrack Incinerate en het licht-gendustrialiseerde Hard Lined Downfall horen we dat het allemaal niet zo hoogstaand of ingewikkeld hoeft te zijn. Effectiviteit en overtuigingskracht vieren hoogtij.
Het is Unearth gelukt om met Extinction(s) te pieken op het juiste moment. Het album bevat een goede mix van verschillende facetten van metalcore. Met Will Putney lijkt de band bovendien een goede producer in handen te hebben genomen. De geluidsmix zorgt ervoor dat de muziek een nog brutaler karakter krijgt aangemeten. Als liefhebber van metalcore mag ik hier wel spreken van een aangename verrassing.
Tracklist:
1. Incinerate
2. Dust
3. Survivalist
4. Cultivation Of Infection
5. The Hunt Begins
6. Hard Lined Downfall
7. King Of The Arctic
8. Sidewinder
9. No Reprisal
10. One With The Sun
