Aan het citaat van Jaani is geen woord gelogen. Swallow The Sun staat bekend om zijn stemmige, melancholische deathdoom, die emotioneel veel impact heeft. De laatste jaren is de groep meer gaan experimenteren, met als beste voorbeeld het meesterwerk Songs From The North I, II And III, dat drie verschillende gezichten laat zien van de Noord-Europeanen. Ook de single Lumina Aurea is te beschouwen als een uitstapje dat op zichzelf staat. Deze release bevat twee versies van n track van ruim veertien minuten; n met gesproken tekst van Marco I. Benevento (The Foreshadowing) en een instrumentale versie. Er zijn nog een paar verschillen tussen de tracks, waarin overigens ook nog Einar Selvik van onder meer Wardruna te horen is. Zo is in de gesproken versie Gregoriaanse zang opgenomen.
De compositie, die het beste met een koptelefoon op te beluisteren is, begint met dark ambient (blaasinstrument, het geluid van de zee, slagen op een pauk) alvorens na twee en een halve minuut de volgende sectie zich aandient met funeral doom (heavy akkoorden, grunts en screams in de verte, zeer langzame ritmiek). Even klaart de lucht op met keyboardspel en koorzang, maar al snel keert de tragiek en duisternis terug met funeral doom. De volgende sectie is ambient, zonder ritmiek, maar met een kerkorgel.
Zo vloeit deze cinematische release van de ene sectie over in de andere en besluit deze. Is dit het beste dat de Finnen in hun carrire hebben laten horen? Nee, maar wellicht wel het meest plechtige en duistere werkstuk. Indrukwekkend vanwege de sfeerzetting en zijn vooruitstrevendheid. Het maakt bovendien benieuwd naar het aankomende, reguliere album When A Shadow Is Forced Into The Light, dat op 25 januari verschijnt. Maar eerst dus deze bijzondere single, die de donkere dagen voor kerst in somberheid hult. Niet voor niets verschijnt Lumina Aurea tijdens de langste nacht van het jaar.
Tracklist:
1. Lumina Aurea
2. Lumina Aurea (Instrumental)
