Het zal je maar gebeuren. Je verlaat als afvallige verraders de planeet Neuw, zwerft meer dan driehonderd jaar rond door het heelal en je komt terecht in de Melkweg. Getroffen door een sterrenwind komt het ruimteschip in een baan om de aarde terecht. De plasmamotoren zijn beschadigd en een noodlanding is onvermijdelijk. Daar sta je dan, in een dorre taiga in Lapland. Het duo stuurt gecodeerde signalen uit naar alle uithoeken van het universum en die zijn onderschept dankzij de ontwikkelde radiofrequenties op aarde. Daardoor kunnen wij de signalen nu beluisteren in de vorm van muziek.

Er is niets bekend over dit duo, behalve dat ze Red One en Red Two genoemd worden en dat ze zich bevinden in de omgeving van Rovaniemi. Saillant detail is dat ze wel iets van mij weten. Via social media werd ik benaderd om het in eigen beheer uitgebrachte debuutalbum Zetetic te beluisteren en er iets over te schrijven. Ritmiek is de sterkste troef van deze aliens. De muziek is een mengelmoes van groove, metalcore en thrash. Elementen uit djent, jazz en klassieke rock geven het album een gevarieerd, progressief karakter. Zetetic weet daardoor ook na meerdere luisterbeurten te boeien, al had de plaat best experimtenteler mogen zijn.

De vergelijking met Meshuggah die gemaakt wordt in reviews op enkele andere sites, kan ik absoluut niet beamen. Hooguit als het gaat om het stemgeluid van Jens Kidman. De muziek heeft meer overeenkomsten met bijvoorbeeld Gojira, zonder de cleane passages. Meshuggah en Gojira spelen in de eredivisie en dat niveau kun je (nog) niet verwachten van Neorhythm. De valkuil is dat de grunts behoorlijk monotoon zijn. Uitzonderingen daarop zijn Pictures Of Future en Philia Lost. Laatstgenoemde steekt er met kop en schouders bovenuit. Matrix Sleep en Nanogods zijn eveneens sterke tracks. De nummers worden beter naarmate het album vordert, hoewel Golden Mean vanwege de solo ook zeker tot mijn favorieten behoort.

Zetetic komt beter tot zijn recht wanneer je ergens mee bezig bent en niet met de volle aandacht luistert. Dan storen de monotone vocalen minder. Het is een uitstekende debuutplaat, waarop Neorhtythm laat horen goede idee�n te hebben. De noodsignalen van Red One en Red Two zijn voor aardbewoners met een voorliefde voor stevige, groovende metal zeker de moeite van het beluisteren waard.

Tracklist:
1. Molton Mind
2. Second Chance
3. Golden Mean
4. Cosmic Genes
5. Dark Matter
6. Philia Lost
7. Matrix Sleep
8. Nanogods
9. Pictures Of Future
10. Quintessence