Het grootste verschil in vergelijking met het debuutalbum is dat de productie veel beter is. Die is kraakhelder en iets hol. De baspartijen (dit keer van Masmisem) zijn beter te horen dan op Worship Him, al zijn het vooral de primitieve, sinistere gitaarriffs en de drumpartijen die op de voorgrond staan. Je kunt horen dat Xy nog geen geweldige drummer is, maar toch geeft hij de songs wat lichte accenten mee, zoals in het Frostiaanse Bestial Devotion. Het tempo ligt doorgaans laag, waardoor het geheel in eerste instantie wat monotoon kan overkomen en kan voortkabbelen. Zeker omdat dezelfde akkoorden vaak terugkeren. Slechts halverwege het album is er een versnelling met het titelnummer en With The Gleam Of The Torches.
Net als op zijn voorganger gaat het op Blood Ritual vooral om de duistere sfeer en veel minder om de techniek en melodie. Toch zijn de riffs in met name Beyond The Nothingness (Slayer meets Celtic Frost) en After The Sepulture beslist memorabel. Ook elders komen er aardige exemplaren voorbij. Het slepende Macabre Operetta en het titelnummer zijn songs uit 1988 in een nieuw jasje en laten de technische vooruitgang horen. Net als op het debuutalbum werken de bijdragen op keyboard in het korte intermezzo Since The Creation en het langere intermezzo Total Consecration sferisch en karakterversterkend. Met name laatstgenoemde is een cinematisch, bombastisch, orkestraal en indrukwekkend uitstapje.
Hoewel Samael duidelijk is benvloed door Hellhammer, Celtic Frost, Venom, Bathory en Obituary (laatstgenoemde duidelijk hoorbaar bij aanvang van Until The Chaos) is de Zwitserse groep die dit jaar het dertigjarige jubileum viert, zelf ook van invloed geweest op vooral de Griekse scene. Zo hebben de heren van Rotting Christ en Varathron ongetwijfeld naar onder meer With The Gleam Of The Torches geluisterd toen ze aan het schrijven gingen. Voor blackmetalbegrippen klinkt Blood Ritual erg netjes en juist dat is een van de kritiekpunten op deze plaat, die volgens een bepaalde groep het rauwe van het debuut mist en wat te vaak in herhaling valt. Anderen zweren juist bij de simpele en effectieve aanpak van de Zwitsers, die zich met Ceremony Of Opposites (1994) doorontwikkelden en steeds verder afstand namen van de sound op de eerste twee albums.
Tracklist:
1. Epilogue
2. Beyond The Nothingness
3. Poison Infiltration
4. After The Sepulture
5. Macabre Operetta
6. Blood Ritual
7. Since The Creation
8. With The Gleam Of The Torches
9. Total Consecration
10. Bestial Devotion
11. ... Until The Chaos
