Waar de begindagen van Caliban zich kenmerken door rauwe metalcore zonder poespas, heeft de band inmiddels verschillende elementen in zijn geluid gentegreerd. Meer cleane vocalen, pakkende refreinen en een rijker geluid door de toename van elektronica zorgen gezamenlijk voor een vollere sound met meer afwisseling. Die formule werd ingezet op I Am Nemesis (2012) en verder verkend op Ghost Empire (2014) en Gravity (2016). Het legde de band geen windeieren en de Duitsers zagen hun succes zowel binnen als buiten de landsgrenzen toenemen.
Elements borduurt voort op deze ingezette lijn, maar laat ook weer kleine veranderingen horen. Het bombastische geluid van Gravity maakt wat plaats voor een iets ruwere aanpak en ook het spelen met structuren wordt meer achterwege gelaten. Dit zorgt ervoor dat de songs ditmaal rechter voor zijn raap zijn en minder avontuurlijk in elkaar zitten. Daarnaast wordt het tempo in de nummers dikwijls omlaag geschroefd voor de refreinen of breakdowns.
Daar valt nog weinig van te merken met de openingstrack This Is War. Furieus en ruw gaat Caliban van start en combineert militaire salvodrums met felle zang en screams. Het couplet raast met vurige intensiteit voorbij en wordt opgevolgd door een krachtig refrein. Deze combinatie vormt dan ook de kracht van de groep en met Intoxicated vervolgen de heren dit pad.
Sinds I Am Nemesis bevat elk album ook een Duitstalig nummer en dit keer is dat Ich Blute Fr Dich. Hierin krijgt de groep vocaal hulp van Matthi (Nasty) en Sebastian Biesler (Eskimo Cowboy), wat uiteindelijk uitmondt in een hoogtepunt van het album inclusief een superieure breakdown. Een ander hoogtepunt is de samenwerking met CJ McMahon (Thy Art Is Murder) in Before Later Becomes Never. Waar het nummer zelf niet noemenswaardig is, zorgt het gebrul van de vocalist tijdens de breakdown voor een welkome wake-up call.
Uiteindelijk is het vooral de eerste helft die weet te imponeren door zijn sterke songs en de samenwerkingen met andere artiesten. De tweede helft klinkt toch een heel stuk minder krachtig. Te vaak wordt de kracht uit de tracks weggehaald door te lange en te melodieuze refreinen. Masquerade, een samenwerking met Brian 'Head' Welch (Korn), weet nog wel te verrassen, maar daartegenover staan Set Me Free, Delusion, het Linkin Park-achtige Carry On en Incomplete, die toch minder weten te overtuigen.
Zo goed als Gravity is Elements helaas niet geworden. Caliban is gewoon op zijn best wanneer het op een hoog tempo doordendert zonder te veel vaart terug te nemen. Zoals gezegd vormt de combinatie van intensieve coupletten en dynamische refreinen de kracht van de band, maar ditmaal vormen deze refreinen het grootste knelpunt van deze plaat omdat ze er mee doorslaan. Vaak zijn ze te langgerekt en te emotioneel doorspekt, zonder echt aan te slaan en ze halen het tempo uit de songs. Dat Caliban hier een goede balans in kan vinden, heeft de band al bewezen, maar dit keer is het iets te veel van het goede. Dat neemt niet weg dat er ondanks deze kritiek een aantal zeer goede tracks op de plaat staan en de vele momenten dat Caliban vol gas gaat, uiterst genietbaar zijn. De formatie weet dan ook veel concurrenten in het melodieuze metalcore-genre voor te blijven en het blijft een speler op het hoogste niveau, maar Elements is niet het album dat de band op zijn best laat horen.
Tracklist:
1. This Is War
2. Intoxicated
3. Ich Blute Fr Dich
4. Before Later Becomes Never
5. Set Me Free
6. My Madness
7. I Am Fear
8. Delusion
9. Carry On
10. Masquerade
11. Incomplete
12. The Great Unknown
13. Sleepers Awake
