En de nieuwe plaat? Die gaat vooral verder waar Black Magick Boogieland ophield. Wie Death Alley in de laatste jaren live gezien heeft, weet dat de songs langer en abstracter geworden zijn. De dagen waarin de band de mosterd bij Motrhead vandaan haalde, zijn voorbij. Je zou kunnen zeggen dat de heren voor inspiratie verder terug in de tijd zijn gegaan, want Superbia heeft in die zin meer weg van Hawkwind. Voeg daar gerust de invloeden van onder andere The Stooges aan toe. Supernatural Predator was in de shows die ik zag steeds min of meer de afsluiter. Die weg is Death Alley ingeslagen.
Superbia is wel even wennen. Het vergt wel een paar aandachtige luisterbeurten om de muziek tot je door te laten dringen. Feeding The Lions stond ook al op die geweldige Live At Roadburn-elpee, maar de rest is nieuw. Daemon lijkt wel een rechtstreeks vervolg op Supernatural Predator. De focus ligt op de rauwe, psychedelische sound waar Death Alley hard aan gewerkt heeft in de liveshows. Er staan meerdere lange tracks op dit album en die zijn allemaal raak. Zelf ben ik erg te spreken over het slepende Headlights In The Dark en het surrele The Sewage. In de laatste lijkt het wel alsof in die ruim elf minuten alle narigheid van de laatste jaren is verwerkt. De korte, felle songs staan er ook nog wel op, maar het zijn er maar een paar. Wat mij betreft het meest sprekende teken dat Death Alley volwassener is geworden.
Death Alley laat op Superbia niet alleen duidelijke groei horen, maar zetelt zich ermee definitief in de hoogste regionen van de vaderlandse hardrock. De platendeal met Century Media is volkomen op zn plaats en hopelijk biedt het een basis om nog verder te groeien. Het zou natuurlijk ook mooi zijn als deze line up stabiel blijft. In elk geval is er een hoofdstuk afgesloten en ligt er wellicht een mooie toekomst in het verschiet.
Tracklist:
1. Daemon
2. The Chain
3. Feeding The Lions
4. Headlights In The Dark
5. Shake The Coil
6. Murder Your Dreams
7. Pilgrim
8. The Sewage
