Cammie staat op de voorgrond en tilt met haar soulstem in The Decay Of Disregard en het prachtige titelnummer het geheel naar een hoger niveau. In deze sterke tracks, die beide negen minuten duren, komt ze niet alleen met prachtige, memorabele zanglijnen, maar is de voordracht zeer emotioneel. Het verhaal van The Banished Heart gaat aanvankelijk over misplaatst schuldgevoel en daarna over de nutteloosheid daarvan, over zelfdestructief gedrag en het gebrek aan het houden van jezelf. Er komt gelukkig wel een positief einde aan het geheel met No Color, No Light (een prima duet vol dramatiek met Tom S. Englund van Evergrey) en de oude gospelsong Wayfaring.
In laatstgenoemde draagt het fragiele pianospel van drummer Dobber Beverly bij aan de emotionele beleving. Dat is in veel andere nummers ook het geval, zoals in Howl Of The Rougarou, dat akoestisch begint, maar overgaat in gelaagde, atmosferische doom metal. Die overgangen op deze plaat zijn wel even wennen. De zojuist genoemde transitie wordt namelijk even later gevolg door een passage met blastbeats. Soms voelen de kenteringen wat fragmentarisch aan, zoals in het titelnummer, waarin na een minutenlang, zeer fraai pianospel, plots de keyboardakkoorden en de zang hun intrede doen.
Niet alleen Cammie staat in de spotlights, maar ook haar zeer vaardige medemuzikanten krijgen ruimte. Dit blijkt onder meer uit het fraaie A Path To Broken Stars, waarin het basspel van Keegan Kelly opvalt en gitaristen Anthony Contreras en Sean Gary met originele en beklijvende riffs op de proppen komen. Het tempo van de plaat ligt veel vaker lager dan op Winter. Dat wil niet zeggen dat er geen ruimte is voor Dobber om zijn blasts te laten gelden en met zijn kleurrijke drumspel en fills te imponeren, zoals in het snellere At Dawn, dat doomy en emotioneel begint en daarna met deathmetalriffs vervolgt. De grunts zijn nog altijd aanwezig en op hun plaats, zowel in deze track als in Etiolation.
The Banished Heart is een plaat die dieper in de misre graaft dan zijn voorganger. Het levert een emotioneel beladen release op die bij vlagen diepe indruk maakt en in andere fases (aanvankelijk) de luisteraar op een dwaalspoor zet en je minder raakt. Het is een album dat bij vlagen imponeert en dat beslist meerdere luisterbeurten nodig heeft om goed door te dringen. Kun je dat geduld opbrengen, dan ontvouwen zich steeds meer muzikale geheimen. Oceans Of Slumber zal met dit veelzijdige werkstuk zijn opmars ongetwijfeld voortzetten. De Amerikanen zijn te bewonderen tijdens het feest van Epica ter ere van het duizendste optreden op 14 april in 013 te Tilburg en een dag later staan ze samen met Myrkur in De Flux in Zaandam.
Tracklist:
1. The Decay Of Disregard
2. Fleeting Vigilance
3. At Dawn
4. The Banished Heart
5. The Watcher
6. Etiolation
7. A Path To Broken Stars
8. Howl Of The Rougarou
9. Her In The Distance
10. No Color, No Light
11. Wayfaring Stranger
