Het was niet het enige wapenfeit van de doomfolkband in 2017. Tussen de voorbereidingen van de videoclip door waren Marco van Asperen (gitaar, draailier), Lies Sommer (harp), Rutger van Krieken (elektronica), Mark van den Heuvel (drums), Richard van den Hoven (basgitaar en basklarinet) en Jeroen Gilhuijs (gitaar en zang) bezig met het schrijven en opnemen van Lost Serenades.
Op deze tweede full-length maakt het vijftal een zeer positieve indruk. Het is vooral knap hoe de muzikanten erin slagen om zowel sfeervolle als memorabele nummers te maken. Metal en folk (draailier, harp, basklarinet) komen op zeer fraaie wijze bij elkaar. In tegenstelling tot veel folkmetalgroepen ligt bij Ball Noir het tempo doorgaans laag. Het geheel is organisch gemixt door Guido Aalbers, die net als de bandleden beslist een compliment verdient. Zo is de elektronica steeds goed verwerkt in het geheel. Nergens overheersend, altijd een doel dienend.
Het onbetwiste hoogtepunt van deze release is de wals Never Again (waltz). Dat komt met name door de fantastische zanglijn in het refrein. Jeroen Gilhuijs toont zich beslist een aanwinst. Hij heeft een rauwe zangstem die soms wat aan James Hetfield doet denken (Time Marches On (cercle) en The Other (andro)) en zet heel af en toe zijn screams in. Zijn zanglijnen blijven goed hangen. Toch is hij niet de enige die ervoor zorgt dat de mooie nummers al snel goed blijven hangen.
Luister maar eens naar het instrumentale Shaking Ground (scottish) en het eveneens instrumentale Opus 38 (hanterdro). Er zijn veel momenten die een vermelding verdienen. Zo zijn er de harmonien van de basklarinet en de draailier in Time Marches On en de samenkomst van gitaar-, harp- en draailiermelodielijnen in Drifting (suite plinn). Deze maken het beluisteren van de muziek tot een zeer aangename bezigheid. Datzelfde geldt overigens voor de opbouw van After The Storm (polska) met elektronica, bas en harp.
Bijzonder is dat achter elke titel de soort dans vermeld staat. Deze extra informatie nodigt uit om je te verdiepen in de verschillende stijlen. Wist je bijvoorbeeld al dat bij een mazurka, in tegenstelling tot bij een wals, de klemtoon op de tweede tel ligt? Een bezoeker van Castlefest weet dat wellicht. Het album werd daar begin augustus gepresenteerd.
Ball Noir levert met Lost Serenades een sfeerrijke collectie songs af die het verdient om gehoord te worden. De manier waarop de verschillende melodien in elkaar verweven zijn, getuigt van een goed gevoel voor songwriting. Deze release verveelt geen moment en zet je met een been in het heden en het andere in de negentiende eeuw. Zie je jezelf al headbangend en dansend op Castlefest? Durf je de dans aan?
Tracklist:
1. Cage Of Eden (andro)
2. Time Marches On (cercle)
3. Shaking Ground (scottish)
4. Never Again (waltz)
5. Drifting (suite plinn)
6. Opus 38 (hanterdro)
7. The Veil (mazurka)
8. The Other (andro)
9. After The Storm (polska)
10. Let Them Dance (jigue)
