Hoe is het in Oostenrijk?
Heel goed en heel druk. Ik heb net een nieuwe baan. Daar ben ik heel blij mee. Ik ben naast zangeres ook actrice en ben hier aan het theater verbonden. We doen vijf voorstellingen en we zijn nu met de tweede bezig. Het is hard werken, maar ook wel heel tof.
Schrijf je zelf ook mee aan de producties of voer je alleen uit?
Ik voer alleen uit. Ik verander weleens een tekst, maar het zijn gewoon bestaande stukken die we opvoeren.
Zoals je aangeeft heb je het druk. Ook White Flag is sinds een paar maanden uit. Dat lijkt me ook wel een mijlpaal voor je.
Ja, supervet. Ik ben echt heel blij met het album. Het is goed ontvangen. Er zijn zoveel positieve reacties. Dat is echt ongelooflijk. Ik heb ook nog geen slechte woorden erover gelezen. Er zijn altijd wel mensen die bepaalde nummers beter dan de andere vinden, maar overall is iedereen positief. Dat is te gek.
Was het spannend om die reacties af te wachten of hadden jullie van tevoren al een goed gevoel over hoe het album ontvangen zou worden?
Je weet het natuurlijk nooit. Ik ben natuurlijk de nieuwe zangeres en dan is het toch afwachten wat de reacties zullen zijn. Manda is een geweldige zangeres en hoewel sommigen al enkele liedjes van me hadden gehoord, ben ik nu op een heel album te horen, waaraan ik ook heb meegeschreven. Het is dus een heel ander album voor Nemesea-fans en dan weet je maar nooit hoe ze daartegenaan kijken. Het is een wat diverser geluid en ik ben er supertrots op.
Het is heel bijzonder hoe je bij Nemesea terecht bent gekomen. Je kende de band niet en een vriendin die auditie deed vond het meer wat voor jou. Hoe heb je het zelf ervaren?
HJ (Hendrik Jan de Jong, gitarist - red.) en Sonny (Onderwater, bassist - red.) speelden in het verleden al met haar in een bandje. Zij hebben haar gevraagd om auditie te doen en toen zij het songmateriaal ging beluisteren, vond ze dat ik dat moest gaan zingen. Ik moest HJ maar even bellen. We hebben best een tijdje met elkaar aan de telefoon gehangen en daarna heb ik wat liedjes aan hem toegestuurd en wat voor de heren opgenomen. Dat vonden ze wel tof klinken en toen heb ik nog een auditie gedaan. Dat was wel een gekke gewaarwording.
Hoezo?
Ik ben naar Groningen gereden. Voor hen was het al duidelijk dat ik de nieuwe zangeres werd, maar voor mij niet. Ze hadden het nog niet aan me verteld. Ze waren gewoon heel rustig en we zijn nog even een hapje gaan eten. Ik heb er toen niets over gevraagd. Ik had eerder die dag nog wel wat gezongen voor hen, maar eigenlijk heel weinig. Voor hen was het al duidelijk dat ik het ging worden. Maar ik nam het waar als een soort desinteresse en dacht: wat is dit nou? Uiteindelijk werd het me wel duidelijk gemaakt.
Is er vervolgens nog gesproken over de muzikale richting of hadden ze al nummers klaarliggen?
We hebben wel wat oude ideen van HJ en Sonny uitgewerkt en opgenomen, die ook op de plaat terecht zijn gekomen. We hebben het daarnaast beslist over de muzikale richting gehad. Dat was namelijk het idee van de heren ook, om muzikaal een andere kant op te gaan. We hebben vervolgens maanden nummers naar elkaar gestuurd om van elkaar te proeven wat onze smaak was. We hebben daarmee elkaar wat proberen te vinden. Het liep echt uiteen van HJ, die mij een Katy Perry-nummer stuurt omdat hij de songstructuur ervan tof vindt, tot ik die een Porcupine Tree-track zijn kant opstuurde. We hebben gekeken wat te ver uit elkaar lag qua smaak en wat ons bindt.
Hebben zij de muziek gemaakt en jij de zanglijnen en de teksten?
Nee, bij elk liedje is het een beetje anders gegaan. Bij Kids With Guns komen de zanglijnen en teksten van mij. Daar is het nummer mee begonnen. Ik heb het op een terras in Den Haag op een voicerecorder opgenomen en naar HJ gestuurd en hij heeft er toen de instrumentatie omheen gebouwd. Bij het titelnummer lagen de muziek en zanglijnen al vast en heb ik alleen de tekst geschreven. Ik heb uiteindelijk voor vier vijf nummers de zanglijnen geschreven, in mindere mate de muziek, maar de heren hebben de rest gedaan. Dont Tell Me Your Name is begonnen als elektronische melodie van Sonny en toen er wat omheen gebouwd werd, kreeg ik er een soort leeg gevoel bij dat je weleens hebt als je uitgaat en je in een slechte bui terechtkomt. We vonden dat er een soort Editors-lijn bij moest komen om het gevoel te versterken.
Hoe was het om op afstand met elkaar te werken? De jongens zitten in Groningen en jij in Oostenrijk.
We hebben veel via internet gedaan. We hebben ook geprobeerd om songwritingsessies te doen, maar we merkten al snel dat daar wel verschillen lagen. Ik hou wel van wrijving, proberen, maken en doen en HJ is iemand die alles al in zijn hoofd heeft zitten. We hebben het geprobeerd, maar het was niet zon goede match. Toch zijn er wel liedjes uit die sessies voortgekomen. Lions bijvoorbeeld, waarvoor we vier dagen bij elkaar hebben gezeten. Je kunt dus niet zeggen dat het niet vruchtbaar was, maar het koste wel veel energie, dus zijn we via internet files heen en weer gaan sturen. Niet in elkaars energie zitten werken, ging voor ons toch beter.
Verder oefenen jullie alleen voorafgaand aan optredens?
Klopt.
En van de sterke punten van het album is jouw zang. Je hebt aan het Conservatorium in Tilburg gestudeerd. Wie heeft je daar zo goed leren zingen?
Edward Hoepelman, die ook de zangdocent was van Floor Jansen. Edward is de koning.
Mede door jouw zang is het album divers en krijgt iedere track zijn eigen identiteit.
Dat komt denk ik ook door mijn theaterachtergrond. Ik vind het heel leuk om te zoeken naar hoe ik met mijn stem de emotie van een liedje kan versterken. Door die achtergrond kan ik in ieder nummer ook een ander typetje spelen. Ik ben natuurlijk wel voor 99% Sanne, maar het sausje erover vind ik heel leuk om mee te spelen.
Wat is het leukste typetje om te spelen of het mooiste nummer om te zingen?
Dat is moeilijk. Sarah is n van mijn lievelingsnummers vanwege de zanglijnen die heel goed zijn gelukt. Dat nummer is heel tof om te zingen. Dont Tell Me Your Name staat heel dichtbij me, dus dat is lekker raggen. De ad-lib aan het einde van Heavyweight Champion is ook heel lekker.
Dat is samen met bijvoorbeeld Nothing Like Me n van mijn favorieten. Over raggen gesproken.
Die is ook ontzettend fijn om te doen. Dat nummer is ook snel geschreven, dus dat ging wel lekker.
Er is geen overkoepelend concept, maar er zitten wel veel persoonlijke dingen in.
Zeker. Je schrijft altijd vanuit jezelf. Er is altijd wel iets waaraan je je kunt relateren. Het is wel gedramatiseerd, want het is geen autobiografie. Het is dus een gedramatiseerde versie van wat ik zelf heb meegemaakt. Het is dus ik met een beetje extra.
Waar gaat Heavyweight Champion over?
Wel grappig dat je die noemt, want HJ heeft het eerste deel van het liedje geschreven en ik heb de brug geschreven. Het nummer gaat over dat je soms heel erg best doet om te veranderen, maar het toch geen vruchten afwerpt.
Zit er ook een boodschap achter de teksten?
Nee, eigenlijk zit er geen specifieke boodschap achter. Ik hoop gewoon dat mensen zich kunnen identificeren met de liedjes en dat ze net als ik hun emoties erin kwijt kunnen.
Is Sayonara een vertaling van het Japanse begrip en een uiting van het vrij voelen?
Ja, het is een bestaand liedje dat is herschreven. Ik heb de tekst wat aangepast. Ik vond de versie van het alleen in Japan uitgebrachte nummer al aardig, maar de nieuwe is echt vet. Ik vind m veel te ver achterop het album staan. Dat heeft te maken met dat het label aangeeft dat het een oud nummer is. Maar niemand kent m en I love it. Het had wel een lekkere opener geweest.
Je hoort de Japanse invloeden er wel wat in terug. Over culturen gesproken: je zingt ook nog in Guinevere, waarin Keltische invloeden een rol spelen.
Ja, dat is mijn guilty pleasure. Ik ben zoals velen fan van Game Of Thrones en ik heb met de meiden van Guinevere een soort heksenkringetje waarin we graag heel mooi met elkaar zingen. Ik vind het heerlijk om met mijn cape op de hei te staan en te zingen. Het gaat uit van een vrouwenpower en dat vind ik wel heel fijn. Ik denk dat mijn grote valkuil is dat ik veel dingen leuk vind. Ik kan ook veel, maar ik zou soms weleens willen dat ik maar n ding deed, maar dat kan ik niet goed, haha.
Het lijkt me juist fijn om te switchen tussen uiteenlopende dingen.
Er zijn ook wel raakvlakken, bijvoorbeeld qua fans. En als je kijkt naar de styling, dan is dat bijna metal wat we dragen. We lopen in korsetten, dragen lang haar en lopen op hetzelfde schoeisel.
Wie ontwerpt de kostuums?
Dat doen we zelf. Er zit geen merk achter. Ik zit meestal achter de naaimachine samen met n van de andere meiden. De een kan beter arrangeren en de ander kan beter muziek of teksten schrijven.
En dan ben je ook nog eens bezig in het theater met Mary And Max.
Ja, daar zitten we nu middenin. Het is een supermooi stuk.
En je hebt ook nog Mary Patrick in Sister Act gespeeld.
Ja, dat is weer iets heel anders. Daarin kan ik mijn zonnige kant kwijt.
Je bent na het Conservatorium in Tilburg de muziektheaterkant uitgegaan.
Ja, ik heb altijd die droom gehad. Het ging goed met hoofdrollen spelen en ik had het ook naar mijn zin, maar ik ging toch bandjesavonden organiseren en zelf dingen schrijven. Het trok wel aan me. Ik wilde mijn eigen band eigenlijk wel hebben en een album maken. Ik heb zon acht of negen jaar fulltime gewerkt en daarnaast hobbymatig gewerkt aan muziek. Het musicalvak is hard werken en ik was er op een bepaald moment wel klaar mee. Ik moest verhuizen, ik was altijd onderweg. Toen ben ik er twee en een half jaar uit geweest en ben ik me veel meer bezig gaan houden met muziek, waarvan de laatste anderhalf jaar onder andere Nemesea. Op een gegeven moment was het geld op en toen dacht ik: ach, ik doe nog eens zon musicalauditie. Toen heb ik in Zwitserland gewerkt. Het waren achtendertig shows, dus niet een heel jaar lang. Ik vond het eigenlijk zo leuk dat ik het ben combineren en nu ben ik dus beide aan het doen.
Is het wel goed te combineren?
Het is moeilijk. Ik ben geen twintig meer. Als ik twintig zou zijn, had ik alles aan de kant gegooid en was ik ergens onder een brug gaan spelen met een gitaartje. Kijken wie er komt. Maar die tijden zijn wel voorbij, ook voor de mannen in Nemesea. Grote gigs willen we nog wel, maar we kunnen niet meer alles zomaar aan de kant schuiven. Daarnaast kan ik geld verdienen met iets dat ik ook heel leuk vind. Het is wel passen en meten en dingen opofferen. Dat is jammer, maar wel de realiteit.
Ben je nog wel vocal coach dan?
Weinig. Ik doe geen hele trajecten meer met mensen, maar ik krijg weleens de vraag om ergens mee te helpen en dan geef ik n of twee lessen. Ik heb er verder geen tijd voor, maar men mag me benaderen voor een lesje.
Dan is er ook nog Grandview Avenue. Daar is het heel stil op de Facebook-pagina.
Ik ben ooit door de mannen de band uitgezet. Omdat ik niet genoeg tijd had, hebben ze een nieuwe zangeres gebeld. Ik ben toch weer teruggevraagd, omdat de andere zangeres toch niet zo goed beviel als van tevoren gehoopt. We gooien de band absoluut niet weg en gaan volgend jaar nog wel wat releasen, want we hebben nog wat oude tracks liggen. Die zijn al opgenomen, maar we moeten ze nog even oppoetsen. En als we een optreden kunnen verzorgen, dan doen we dat gewoon. In principe zijn we niet meer actief, maar we willen er nog een mooie punt achter zetten.
Nemesea treedt helaas niet vaak op. Toch is er recentelijk een contract getekend met Codex Agency. Betekent dat dat we Nemesea wat vaker op het podium kunnen verwachten?
Daar kan ik helaas niets over zeggen, want dat gaat allemaal langs me heen.
Maar je wil wel heel graag live spelen.
Zeker. Dat is ook waarom ik dit doe. Ik hou van live-entertainment. Ik vind het tof om een album uit te brengen, maar het gaat me om de connectie met het publiek en de magische momenten, dus ik vind het heel jammer dat we zo weinig hebben gespeeld. Ik ben er weleens verdrietig om zelfs, maar it is what it is.
Hoe komt het? Is het omdat jullie allemaal druk bezig zijn met andere dingen?
Inmiddels gooi ik wat roet in het eten, maar in het begin had het te maken dat Nemesea weliswaar hoog aangeschreven stond, maar zich moest bewijzen omdat er lang niet was gespeeld. Daarom namen de bookers een afwachtende houding aan. Het is jammer, want als ik n ding kan en wil, dan is het live zingen. Ik heb dat helaas weinig kunnen laten zien en hoop dan ook dat het in de toekomst nog gaat lukken. De mannen hebben grote gigs gedaan en willen geen kleine meer, die ik in het begin wel wilde. Het is hun goed recht en ik snap het ook. We moeten gewoon wachten op grotere kansen. Het wordt nu wel moeilijker, want omdat het in eerste instantie niet lukte, ben ik naar Oostenrijk gegaan. In de zomer ben ik nog vrij. Het liefst sta ik het hele festivalseizoen op Lowlands.
Op jullie Facebook-pagina staat: "More coming in the new year." Wat is dat more precies? Een tour of nieuw songmateriaal bijvoorbeeld?
Daar kan ik natuurlijk niets over zeggen. Aan het einde van het jaar wordt er nog wel iets gereleased trouwens.
Ik ben heel benieuwd of dat iets akoestisch is. Jullie spelen weleens van die sessies en dat klikt heel gaaf.
Dat wilde ik heel graag. Ik wilde graag Can't Believe It akoestisch op het album, maar dat is helaas niet gelukt. En White Flag akoestisch is trouwens ook gaaf. Akoestisch spelen is heel tof, dus ik hoop dat we er alsnog iets mee gaan doen.
