Wat is Magic-O-Metal?

Magic-O-Metal is in principe een product dat kinderen motiveert om creatief te zijn. Wat is het? Het is een metalproduct. Het is een metalalbum, een boek, een gitaar, t-shirts en dergelijke. Het zijn eigenlijk meerdere producten. Het boek en de cd zijn niet af. Dat wil zeggen: ze hebben een open einde. Daar wordt eigenlijk gevraagd om het af te maken. Daar begint Magic-O-Metal pas echt. Het begint bij het einde van het boek en de cd. Ons doel is om kinderen - die dit krijgen van hun ouders die into metal zijn - uit te dagen om op hun manier mee te werken aan een nieuw deel. Of eigenlijk: aan het einde. Dat kan zijn met het verhaal, dat kan zijn met artwork. We staan in november op Dutch Comic Con met een standje. Daar zal ook veel artwork te zien zijn. Maar de kinderen kunnen het einde ook muzikaal invullen. Daar begint eigenlijk het echte avontuur van Magic-O-Metal. Je hebt dus de producten die je kunt kopen, maar daarnaast gaan wij door middel van opdrachten of idee�n proberen de kinderen aan te zetten om met iets creatiefs te komen. Dat is wat wij als docenten de laatste tijd missen. Als ik zo rondkijk, dan zie ik dat er eigenlijk weinig wordt afgemaakt. Kinderen zullen altijd wel creatief blijven, maar de aandachtsspanne lijkt heel kort te zijn.

Dat is echt iets van deze tijd, niet alleen bij kinderen.

Nee, dat is bij heel veel mensen. Maar wat kun je als muzikant daarin betekenen? Je kunt muzieklessen geven. Dat is mijn baan. Maar ik merk dat dat niet altijd tot een resultaat leidt dat bevredigend is. Het gaat over meer. Het gaat om iets visueels. Het gaat om een boek afmaken. Dat is wat mogelijk is met Magic-O-Metal. Het leuke is dat je als ouder iets hebt om te delen met je kinderen. Het is niet 'kindvriendelijk' ofzo. Het blijft wel metal.

De muziek sowieso, maar de zang vond ik toch wel duidelijk op kinderen gericht.

Precies. Dat hoor je wel. Het is meer tekenfilmachtig. Het is natuurlijk een avontuur. En de muziek, dat is metal.

Het is catchy, het is metal, het is naturlijk niet heel extreem, maar het is ook weer niet zo soft dat je denkt dat het popmuziek is.

Dat hebben we natuurlijk expres gedaan. Wat wij merken - en met wij bedoel ik mijzelf, Scott Wenmakers die het artwork doet en Menno Kappe die samen met ons het product heeft ontwikkeld - is dat veel minder kinderen een instrument willen oppakken. Dat merk ik bij mij op school, dat merk ik op de muziekschool. Waarom? Omdat alles wat gericht is op kinderen, is gericht op zang. Het is gericht op snelle voldoening. Het moet 'nu'. Je hebt natuurlijk K3 en ook veel andere producten. Maar er is niets dat echt uitnodigt om een instrument op te pakken. Als ik op festivals kijk dan zie ik wel dat er nieuwe bands komen, maar kijk eens naar het publiek! Dat is echt aan het vergrijzen. Daar maak ik me echt zorgen om.

Er zijn wel bands die jonger publiek aantrekken, maar die slaan vaak weer niet aan bij de oudere generatie.

Er zit een kloof tussen. Natuurlijk zijn er bands die veel jongeren aantrekken, maar wat ik merk is dat sommige muziekstijlen erg populair zijn bij de jeugd en metal zit daar niet bij. Rap bijvoorbeeld wel. En de hele dj-wereld is in bloei. Iedereen wil dj worden. En metal sneeuwt onder. Dat vind ik jammer. Het begint toch bij iets cre�ren. Metal is voor mij een beleving. Dat is niet alleen muziek, dat is niet alleen artwork, het is de totale beleving.

Waar kwam het idee vandaan?

Toen mijn eerste dochter Lana vier jaar geleden werd geboren, kreeg ik het idee. Eigenlijk wilde ik met de geboorte meteen Slayer opzetten. Ik draai altijd metal, want dat is nu eenmaal mijn ding. Ik denk dat ik Slayer opzette. Toen dacht ik: Ja, eigenlijk is het vreemd dat er niet echt iets voor kinderen is. Natuurlijk zijn er bands die ook bij kinderen wel aanslaan, maar de hele beleving is zo gaaf. Daar wilde ik meer mee doen. De metalbeleving hoeft niet per se over Satan of wat dan ook te gaan, maar een beetje een duister randje is gaaf. Het is vaak net te duister, of het wordt juist weer heel erg Efteling-achtig. Ik wilde het midden opzoeken. Toen Lana twee maanden oud was, had ik alles al geschreven, zo ge�nspireerd was ik. De muziek, de wereld, de biografie�n, dat had ik dus allemaal snel af. Daarna heb ik Scott en Menno gevraagd of ze er aan wilden meewerken en wat we er mee konden doen. En zo hebben we het tot een groter idee uitgewerkt. Maar heel veel kwam eigenlijk vanzelf. Ik had de wereld dus vrij snel op papier. Daar heeft Scott op ingehaakt met het artwork. Ik heb de cd opgenomen en met Menno hebben we gebrainstormd over wat de mogelijkheden zijn en hoe we het aanpakken. Zo zijn we met z'n drie�n tot iets gekomen.

Dus jullie hebben goed gekeken of er een markt voor is.

We hebben dat natuurlijk wel onderzocht. En Scott en ik geven natuurlijk zelf ook les, maar die kinderen zijn wat ouder. Die zijn elf tot zestien ongeveer. Daar hebben we zowel de muziek als het artwork ook aan voorgelegd. Die werden getriggerd. Ze wilden toch wel meer weten. En ik merk dat ouders die zelf into metal zijn, getriggerd worden door het idee dat de idee�n van hun kind de wereld van Magic-O-Metal kunnen verrijken. Je kunt natuurlijk wel kant-en-klare producten kopen waar een kind dan wat mee doet, maar daar houdt het dan mee op. Bij dit gaat het door. Daar hebben we al veel positieve ervaringen mee.

We hadden ook het boek en de cd kunnen afmaken en ons die hele interactieve wereld kunnen besparen. Dan hadden we denk ik het product wel kunnen verkopen en dan het volgende. Maar daar gaat dit concept niet over. Ik wil er echt voor zorgen dat we nieuwe idee�n krijgen. Dat mensen ge�nspireerd worden om het te doen. Dat ze net iets langer op die gitaar blijven oefenen, omdat ze weten dat het misschien op een cd komt te staan. Want dat is wel waar het misgaat. Ze moeten lang op de gitaar oefenen voordat het een beetje klinkt, maar als je zo'n dj-setje koopt klinkt dat gelijk gaaf. Dus doen ze liever dat laatste. Dus daar heeft dit mee te maken. Het is misschien wel een ideologie, ik weet het niet, maar we zien het wel.

Maar nu moeten we het nog wel waarmaken. We zijn nu heel voorzichtig begonnen in Nederland. Dat is klein, dat is overzichtelijk. Je kunt dan goed bekijken waar de meeste aandacht naartoe gaat. Is het het interactieve gedeelte? Is het het product zelf? Op die manier willen we tot resultaat komen. Tot een nieuw deel in het verhaal.

En als je eenmaal meerdere delen hebt, kun je het waarschijnlijk makkelijker in het buitenland lanceren? Dan heb je meer om aan te bieden.

Precies. Het grappige is: ik heb het eigenlijk eerst in het Engels uitgewerkt. We hebben het daarna naar het Nederlands moeten vertalen. De site en het boek waren in het Engels. Maar we willen het eerst in Nederland uitbrengen. Voor ons is het ene gedeelte heel duidelijk, namelijk het product. Het andere gedeelte is nog niet duidelijk: wat maken de kinderen ervan? Daar laten wij ons ook door verrassen. En wat we daaruit leren, nemen we natuurlijk mee naar bijvoorbeeld een Duitse release. Dus we richten ons eerst puur op Nederland. We zijn geen betweters die zeggen: "Zo moet je metal met kinderen delen." Dit is een optie om je kinderen op een andere manier met metal bezig te laten zijn dan alleen de cd's te laten horen.

Voor welke leeftijdscategorie is het?

De doelgroep zou kunnen zijn van zes tot... De eindleeftijd is lastig vast te stellen. Als ik naar mezelf kijk: ik lees nog steeds de strips die ik vroeger gaaf vond. Kijk naar mijn actionfigures. Die spreken bij mij nog steeds tot de verbeelding. Maar ik denk voor Magic-O-Metal: kinderen van zes tot veertien jaar ongeveer. Daar ligt de uitdaging om die kinderen mee te krijgen.

Als ik de muziek beluister dan denk ik dat ze bij veertien dit toch te kinderachtig vinden. Maar vanaf zes jaar, wanneer ze net een beetje beginnen te lezen, vinden ze dit wellicht wel tof.

Muzikaal gezien is het een ander verhaal, maar qua cre�ren, qua meeschrijven, dan kun je wat ouder zijn. Uiteindelijk moet je het je zo voorstellen: het product zelf is waarschijnlijk geschikt voor kinderen van zes tot en met tien, maar de hele interactieve wereld - de 'Metal Dimension' die we gaan cre�ren - kan voor iedereen zijn. Daar moet de uitdaging liggen. Het kan goed zijn dat er uiteindelijk een boek komt voor de kleinere kinderen en een boek voor de wat ouderen. Dat het zich gaat opsplitsen. Maar je moet ergens beginnen.

Jullie willen dat kinderen het verhaal afmaken. Hoe willen jullie die feedback dan zien?

Je hebt verschillende opties. Dit eerste verhaal eindigt met een gigantisch wezen dat door de slechterik is opgezet. Die slechterik steelt eigenlijk alle muziek. In de echte wereld zijn dat eigenlijk alle mensen die muziek stelen, rippen of zelf niet meer creatief zijn. Doordat de slechterik al die muziek steelt, kan hij dingen cre�ren. Onze helden maken de muziek zelf en zo kunnen ze ook dingen cre�ren. Muziek heeft eigenlijk de macht in deze dimensie. Uiteindelijk is het zo dat we bijvoorbeeld iemand nodig hebben die kan strijden tegen het machtige wezen van de slechterik. Dan kunnen we bijvoorbeeld beschrijven waar die aan moet voldoen en kunnen kinderen tekeningen insturen. Dan zetten we een deadline, waarvoor ze iets moeten insturen. Maar we helpen ze wel ermee. We vertellen ze bijvoorbeeld hoe je zo'n figuur ontwikkelt. Dat doen we bijvoorbeeld door filmpjes. We hopen dat door mensen uit de scene te laten doen. Dus het is ook de bedoeling dat mensen uit de scene een inspirerende functie hebben. Dus dat de mensen die je normaal alleen op een podium ziet staan, wat meer vertellen over hoe zo'n gitaar in elkaar zit, of hoe het artwork tot stand komt. Tekeningen worden dan opgestuurd en verschillende idee�n smeden we dan misschien tot ��n, zodat er een eindwezen uitkomt. Maar er komt ook feedback op. Die feedback wordt gegeven door bijvoorbeeld een tekenaar. Het kan ook heel goed zijn dat niet iedereen wint. Dat is ook zo'n teken van de moderne tijd, dat iedereen altijd maar moet winnen. Misschien is dat bij ons niet zo. Dat zet hopelijk aan tot nadenken om het de volgende keer net iets anders te doen. Je weet in ieder geval dat je altijd ergens deel van uitmaakt.

Maar nu hadden we het alleen over tekeningen. Het kan ook zijn dat er bijvoorbeeld een overwinningslied moet komen omdat we het verhaal hebben afgesloten. Dan geven we als uitdaging dat we tien riffs zoeken die gespeeld moeten worden op de e-snaar, de tweede, derde, vijfde en zesde fret. Welke volgorde maakt niet uit. Bedenk maar een riff. Dan worden er vervolgens een aantal riffjes opgestuurd en die probeer ik dan te verwerken in een nummer. Van de riffjes die we selecteren, worden dan ook de makers benoemd.

Dan zit je inderdaad wel al met kinderen die wat ouder zijn en al een beetje gitaar kunnen spelen.

Ja. Of je gaat echt vanuit de basis werken. Dat we bijvoorbeeld heel specifieke geluiden nodig hebben. Welk geluid maakt nou zo'n beest? Dat dan een kind met moeder op een koekepan staat te meppen om tot iets leuks te komen. Je kunt tegenwoordig met telefoon veel opnemen en met WeTransfer direct versturen. Het gaat bij ons niet alleen om tekenen of verhalen schrijven. Je kunt op heel veel manieren iets bijdragen. Ik denk dat dat het leuke is. Iedereen kan straks zijn bijdrage horen. Komt het er deze keer niet in, dan komt het misschien een andere keer wel. Het is de bedoeling dat het interactief wordt. Uiteindelijk is het de bedoeling dat we kinderen uitdagen om iets te presteren dat ze normaal niet zouden doen. En ik hoop dat de wisselwerking tussen de kinderen en de ouders er is.

Wordt dat ook duidelijk uit het boek?

Jawel. Het eindigt met: "Ga naar www.magic-o-metal.nl en klik op 'Doe mee!'" En in 'Doe mee' komen de verschillende missies te staan. Je kunt je inschrijven om op de hoogte te blijven of op de site kijken. Uiteraard hopen we dat dit stimuleert tot meer producten. Dat we uiteindelijk een product kunnen drukken dat compleet door kinderen in elkaar is gezet. Dit boek en de cd zijn het begin, maar uiteindelijk is de Magic-O-Metal-wereld niet van ons. Dit kan iets gigantisch worden. Magic-O-Metal moet iets worden van de nieuwe generatie. Dat is wel de uitdaging, want het gaat voor ons heel veel werk worden. Het is nu ook nog niet te overzien, want we hebben nog geen idee wat er gaat komen. Stel dat het alleen bij de producten blijft, dan hebben we een paar leuke producten waar kinderen door ge�nspireerd kunnen raken. Of je nou het boek leest of de muziek luistert, het is toch een leuke ervaring. Daar begint het toch mee.

Je hebt al wat verteld over het verhaal. Als ik in het boek kijk, zie ik diverse personages in prachtige tekeningen en voorzien van uitleg. Vertel het verhaal eens in een notendop.

Eigenlijk is het als volgt: alle metalmuziek op aarde komt voort uit de Metal Dimension. Verschillende muzikanten zoals Black Sabbath en dergelijke zijn be�nvloed door de bron van metalmuziek, door een van de personages genaamd Picu. Hij heeft eigenlijk metal op aarde gebracht. Via bands als Black Sabbath en Iron Maiden is die metal steeds meer gegroeid. Het is steeds meer aanwezig. Iedere toon die gespeeld wordt, iedere melodie, wordt iets in de Metal Dimension. Stel, ik speel een riffje, dan kan dat een draak worden in de Metal Dimension. Stel, ik componeer een nummer, dan wordt dat bijvoorbeeld een kasteel. Picu heeft door dat in de Metal Dimension dingen aan het verdwijnen zijn. Ze worden zwart. Het blijkt dus dat Icepick - dat is iemand die ook voortkomt uit de Metal Dimension - daarachter zit. Hij heeft zelf geen creativiteit, dus besluit hij de muziek te stelen op aarde. Omdat hij het steelt, verdwijnen die dingen ook uit de Metal Dimension. Om tegen Icepick te vechten heeft Picu echte creativiteit nodig. Daarvoor krijgt hij hulp van twee mensen in de echte wereld, de Metal Twins. Samen moeten zij zorgen voor betere composities, voor meer muziek, om de Metal Dimension in stand te houden. Dat is heel in het kort waar het over gaat. Ik heb nog meer verhalen erover geschreven, want het gaat eigenlijk veel dieper. Het is eigenlijk een metafoor voor wat er echt aan de hand is. Voor mij is het niet belangrijk of mensen dat begrijpen, want het is een verhaal voor kinderen. Hoe Picu zich introduceert en hoe het zit met die tweeling, staat in het boek beschreven.

Hoe haakt de cd in op het boek? Is het de bedoeling dat je de cd beluistert terwijl je het boek leest?

Dat zou je kunnen doen.

De muziek is in het Engels. Dat is voor kinderen wellicht niet altijd even duidelijk.

Dat klopt. Het boek is eigenlijk een verduidelijking. Het is hetzelfde verhaal, maar op de cd worden de gebeurtenissen anders belicht. Daar worden ze echt bekeken vanuit de karakters zelf. Die hebben ieder een eigen stem. Ze zingen over wat ze beleven. Het boek en de cd eindigen op hetzelfde moment. Dat is net zoals we vroeger die Suske & Wiske-bandjes hadden waarop het verhaal verteld werd. Het kan in principe samen gelezen en beluisterd worden. Het is een audio-visuele ervaring.

Heb je erover gedacht om de cd ook in het Nederlands te doen?

Ja. Maar als ik daar aan moet beginnen, is het financi�el niet te doen om dat in meerdere talen te doen. En er komt bij mij ook een stukje uit mijn jeugd om de hoek kijken. In de jaren 80 hadden we ook niets in het Nederlands. Door de tekenfilms van He-Man heb ik Engels geleerd, bij wijze van spreken. Maar kinderen pikken tegenwoordig Engels ook snel op.

De tekst is ook goed te verstaan, want het zijn geen cookiemonstergrunts.

Nee, dat zou hier niet bij passen. Uiteindelijk als ze het boek kennen, zullen ze ook dingen op de cd gaan herkennen. Dan merken ze dat de situaties overeenkomen. Als je bijvoorbeeld zo'n gevecht met een beest hebt zoals in het boek, dan hoor je op de cd een paar instrumentale nummers waar je wel allemaal geluiden van het gevecht in hoort. Het is wel een experimentje.

Er loopt een crowdfundingsactie waarmee je het boek en de cd kunt aanschaffen.

Je kunt er nog veel meer mee krijgen. We hebben ook workshops, bijvoorbeeld van tekenaar Scott, die dan laat zien hoe je bepaalde dingen tekent. Of een boek waarin alle namen vervangen worden door de namen van je kinderen, zodat zij de hoofdrol hebben. We hebben ook productieworkshops. We bieden nu al dingen aan die te maken hebben met cre�ren. Het boek en de cd zijn het belangrijkste. Daarmee kun je de rest van de wereld in. Met het geld wat we met de overige zaken ophalen, willen we de interactieve content bekostigen. Ruud Jolie van Within Temptation speelt een gitaarsolo op de cd. Wellicht dat we hem dus een keer kunnen inhuren om die solo uit te leggen. Op zo'n manier wil ik ook andere professionals uit dit wereldje erbij zien te betrekken, maar ook kinderen zelf. Zo is er al een jongen bezig met heel het album te leren drummen. Dan zal hij op Dutch Comic Con dat demonstreren. Zoiets kost echt enorm veel tijd. Daarvoor zijn dus de donaties nodig, om de content te cre�ren.

Wie spelen er nog op de cd mee?

De stem van Picu wordt gedaan door Rodney Blaze. Lexie wordt gespeeld door Marina La Torraca, die bij Phantom Elite zingt. Nick Holleman van Powerized doet de stem van Alex en ikzelf doe Icepick. Ik ben dus weer de slechterik. Alle gitaren, bas en drums heb ik zelf ingespeeld, behalve dus die gitaarsolo van Ruud. De keyboards zijn door Koen Stam gedaan. Het is een compact groepje, maar dat is bewust. Uiteindelijk moet het gedragen gaan worden door een nieuwe generatie. Mocht er een volgende cd komen, dan hoop ik daarop al wat jongeren te laten horen. Dit is mijn droom. Je kunt heavy metal maken, zonder de guilty pleasures achter je te laten. Je mag weer compleet 80s worden en over the top gaan met alles. Het maakt mij niets uit. Je moet het zien als een tekenfilm.

Dus dat is ook nog een optie voor Magic-O-Metal: een tekenfilm.

Jahaa, dat is mijn droom. Een tekenfilm en actionfigures, dan ben ik blij.

Jullie hebben in ieder geval Magic-O-Metal-gitaren.

Daar hebben we er een reeks van laten maken. Het is een Ibanez 3/4 gitaar, dus driekwart zo groot als een normale gitaar. Deze is bedoeld voor kinderen. En er zit een Magic-O-Metal-print op. Ik heb overigens zelfs een groot deel van het album hiermee ingespeeld. We hebben een gitaar verloot, de rest is te koop.

Waar ga je dit verkopen?

We beginnen online. En op zoiets als Comic Con. Misschien dat bijvoorbeeld de Large een optie kan zijn. Ik denk dat het iets is voor een heel selectief publiek. Dat is gewend om dingen online te kopen. Ik denk ook dat het zich moet bewijzen. En dan zal blijken waar behoefte aan is. Als er meteen behoefte is aan een nieuw product, dan is dat zo. Ik heb nog meer muziek hiervoor liggen en ook voor het verhaal ligt er genoeg. We zijn klaar om meer uit te brengen.

Je zei al dat jullie op Dutch Comic Con gaan staan, eind november.

Wij staan daar met een heel klein standje. We zullen de producten daar hebben en we zullen sowieso een drummer, maar misschien ook meer muzikantjes hebben die wat nummers van het album meespelen. Het gaat er daar voornamelijk om om het merk te laten zien. "Dit zijn we, dit is Magic-O-Metal." Maar we verbinden er wel meteen een opdracht aan. De mensen die daar komen, worden er wel gelijk bij betrokken. Comic Con gaat vooral over strips en films, minder over muziek. Maar het past er wel bij. We zullen daar dan waarschijnlijk een tekenwedstrijd organiseren, in plaats van gelijk iets met muziek. Dat is daar technisch ook wel haalbaar. Dat zal een van de eerste gelegenheden zijn dat de producten ook echt uitgeleverd worden. De crowdfunders hebben ze voor die tijd ook wel al in huis.

Denk je er ook aan om op festivals te staan?

In principe wel. Je hebt een gedeelte wat je moet doen en een gedeelte wat passie is. Tot nu toe is alles passie geweest. Maar ik treed natuurlijk niet voor niets niet meer op. Ik zit liever thuis nieuwe muziek te componeren dan dat ik me onder de mensen moet begeven. Het zal niet mijn favoriete ding zijn. Maar het kan natuurlijk zijn dat er iemand anders staat namens Magic-O-Metal.

Wanneer heb jij voor het laatst opgetreden?

Dat weet ik eigenlijk niet eens meer. Ik denk dat dat toch minimaal een jaar of negen geleden is. Misschien wel meer. Ik heb na 2008 misschien twee of drie gastoptredens gedaan. In 2007 brachten we met After Forever het laatste album uit, in 2008 namen we een jaar pauze en in 2009 besloten we om te stoppen. Daarna heb ik nog drie keer een nummertje meegespeeld, maar dat is het dan ook wel. De zin om op te treden is bij mij ook echt niet teruggekomen. Ik heb er helemaal niets meer mee.