Het is dit jaar alweer de zesde Roadgrill en ook meteen de vierde keer dat Metalfan bij een van de gezelligste festivals van Nederland aanwezig is. In tegenstelling tot voorgaande jaren blijkt het weer geen roet in het eten te gooien en kunnen we, op enkele kleine druppels na, zonder al te veel meteorologische problemen van de muziek genieten.

Wie mijn album recensies heeft gelezen, zal het niet verbazen dat Lord Volture een van de bands was waar ik vandaag voor kwam. Op het moment dat de band van start gaat met Never Cry Wolf wordt het mijzelf en vele anderen gelukkig snel duidelijk dat de band niet alleen op cd, maar ook live goed zijn mannetje staat. David Marcelis blijkt een zeer enthousiaste frontman te zijn die daarnaast ook nog eens alle uithalen van de albums met gemak haalt. Ondanks het feit dat een gedeelte van het publiek nog aan het wachten is op zijn eerste biertje, staan er dan ook al snel een aantal enthousiaste headbangers voor het podium die losgaan op nummers als Taiga, Wendigo, Korgon's Descent en Time Will Tell. Helaas is het programma op dit moment al iets uitgelopen waardoor de band vroegtijdig het podium moet verlaten, maar dat Lord Volture vandaag een hoop nieuwe zieltjes heeft gewonnen moge duidelijk zijn.(Lennert)

Terwijl we vergeefs wachten op een snel en koel pilsje, trapt Boneheadz af voor het tweede optreden van de dag. Misschien hebben we niet snel genoeg kunnen wennen aan onze alcoholische versnapering, maar eerlijk gezegd begrijpen we niet waarom deze band niet het festival opent. Coverbands zijn daar over het algemeen toch wel geschikt voor. Boneheadz is niet het beste muzikale gezelschap, maar het aanwezige publiek gaat er wel in mee. De songkeuzes zijn echter wel heel voorspelbaar, maar het valt de heren niet kwalijk te nemen dat ze kiezen voor de meezingers en grootste hits van lang en breed gevestigde bands. Ik hoef dan ook niet te vertellen van wie Ace Of Spades, Creeping Death of Highway To Hell zijn. Het is niet bijzonder, maar het valt wel in de smaak. (Ruud)

Picture geniet als oudste Nederlandse heavy metalband nog steeds een behoorlijke populariteit. Dit is op zich niet vreemd, want hoe weinig afwisselend de nummers ook zijn, het wordt allemaal met een hoop enthousiasme gebracht en luistert prima weg. Waar ik op Eternal Dark nog niet zo gecharmeerd was van de zang van Pete Lovell, valt het nu in ieder geval op dat hij een zeer capabele zanger is met een sterke podiumpresentatie (inclusief Dee Snider kapsel en foute broek). De band trakteert het publiek op een bloemlezing uit de complete geschiedenis van de band, waar klassiekers als Bombers en The Blade worden afgewisseld met nieuwe songs als Rejected en Killer In My Sights. Het aanwezige volk reageert er allemaal erg enthousiast op. Bassist Rinus Vreugdenhil toont zijn dankbaarheid hiervoor door zichtbaar genietend in het publiek te komen staan en voor het podium verder te spelen. Uiteindelijk klinken enkele songs toch wat eentonig, maar een kwalitatief optreden neerzetten kan Picture zeker. (Lennert)

Het moet maar eens afgelopen zijn met de Chuck Norrisvergelijkingen! Marc MacBlade lijkt er van vijf kilometer afstand misschien op, maar om te voorkomen dat Lennert er nog wat onzinnigs over zegt, neem ik de taak op me om hier wat over te zeggen. Nog altijd is Roadkill wat mij betreft niet het beste wat Nederland op heavy metalvlak te bieden heeft, maar het staat als een paal boven water dat de band een thuiswedstrijd speelt. De organisatoren van Roadgrill zetten met zichtbaar veel plezier een prima optreden neer. Het publiek slikt het als zoete koek. Her en der wordt er met grapjes gestrooid, maar, eerlijk is eerlijk, muzikaal is het gewoon dik in orde. Extra reden voor dit feestje is natuurlijk de presentatie van het nieuwe album: Land Of The Dead. Het geluid is goed en het songmateriaal prima. Die pluim is alvast binnen! Ik had alleen het idee dat het optreden zelf aan de korte kant was. De pyrotechnieken worden weer van stal gehaald, maar branden te kort om de overvolle barbecues bij te staan. Misschien een idee voor de volgende editie. Kan je grillen en headbangen tegelijk! (Ruud)

Ik moet eerlijk toegeven dat ik mezelf na Firewind toch echt afvroeg hoe het kan dat een band die zo ongelooflijk veel op zovele andere bands lijkt, zo populair kan zijn. Het antwoord is echter vrij makkelijk te geven: Gus G. De beste man verheft posen tot kunst en zorgt ervoor dat ieder nummer hetzelfde begint (aankondiging van de zanger, gevolgd door 'tiedeliediedeliediedieledie' op de gitaar), maar heeft daarentegen wel een sterke podiumpresentatie en speelt gewoon erg goed. Firewind is dan ook geen band die probeert het wiel opnieuw uit te vinden, maar richt zich gewoon op catchy neoklassieke power metal en komt met gemak weg met het gebrek aan welke vorm van originaliteit dan ook. Dit is voornamelijk te zien aan het feit dat het publiek alles woord voor woord meezingt en enthousiast headbangt of (op aanvraag van de zanger) staat te springen en te dansen. Ik heb niet bijster veel albums van de band, maar ben alsnog uitermate gecharmeerd van dit optreden en kan met zekerheid stellen dat Firewind een sterke liveband is. Dat men dan ook nog even afsluit met het fantastische Falling To Pieces (een van de weinige nummers die ik herken) maakt het alleen maar mooier. Erg leuk! (Lennert)

Primal Fear kwam, zag en overwon. Als ik van tevoren al twijfels had over de headlinerstatus, dan neemt dit Duits gezelschap ze al in enkele seconden weg. Primal Fear is altijd al een toffe band geweest. Inmiddels hebben ze al negen albums uitgebracht, waarbij de meest recente, Unbreakable, goed ontvangen is. Zoals verwacht spelen de heren een best off set, waarbij alle krakers aan bod komen. Primal Fear is in topvorm. Ralf Scheepers is goed bij stem en dat komt krakers als Nuclear Fire en Metal Is Forever alleen maar ten goede. In rap tempo worden we meegenomen in een lekker afwisselende set waarin heerlijk energieke songs worden afgewisseld met midtempo krakers als Final Embrace en (power)ballads als Seven Seals. Woorden schieten tekort, maar wanneer de band een kwartier eerder ophoudt, volgt er wel enige teleurstelling. Zeker als we ons beseffen dat de band al iets te laat op het podium stapte. Toch een smetje op dit verder fantastische optreden. (Ruud)

Alles bij elkaar mag ook de zesde editie van Roadgrill als geslaagd de boeken ingaan. Een kapotte tap gooide echter toch wat roet in het eten voor een hoop van de aanwezigen (ik sprak mensen die al een uur in de rij stonden voor bier) en het was ook jammer dat een aantal van de bands hun set moesten inkorten wegens het uitlopen van het programma. Wat echter als een paal boven water staat, is het feit dat de vrijwilligers van Roadgrill er alles aan gedaan hebben om het festival alsnog zo goed mogelijk te laten verlopen. Ook de toevoeging van een kraam waar men fruit verkocht, was een gouden zet voor de mensen die een gezonde afwisseling zochten van al het druipende vlees op de barbecues. Als het bier volgend jaar iets sneller stroomt en de lineup net zo spectaculair is als dit jaar, dan weet ik in ieder geval zeker dat we er weer bij zullen zijn! (Lennert)

Primal Fear:

Firewind:

Roadkill:

Picture:

Boneheadz:

Lord Volture:

Met dank aan Purdey voor de foto's. Haar eigen site: www.purdeyvandijke.nl