Toen ik het muziekcafe binnenkwam was Lower Forty Eight reeds aan hun set begonnen. De band uit San Francisco zette een vrij aparte set neer. De band leek erg benvloed te zijn door een groep als Isis. De band maakt lange, emotionele nummers en het klinkt allemaal best lekker, hoewel de klasse van bijvoorbeeld Isis bij lange na niet gehaald wordt.
Door omstandigheden moet ik helaas de voor Superior ingevallen band Life ORiley missen. Hier hoor ik echter nogal verschillende reacties op, dus deze band gaat de volgende keer als ze spelen maar eens gechecked worden.
De band die erop volgt is K-Again, een metalcore-formatie uit Itali. Zware riffs, ratelende drums en een bulldog als zanger zijn de ingredinten voor een totaal onorginele, maar zeker brute muzikale ervaring. Leuke band, waar we wellicht nog wel het n en ander van gaan horen.
Het Deense Blindfault lijkt ook uit het metalcore vaatje te tappen. Ook hier weer de bekende zware riffs etc. Ergens weet de band mij niet echt te boeien en daarom sla ik de rest van het optreden dan ook vooral gade vanaf de bar.
Crimson Falls uit Belgi is een band die inmiddels ook wel de nodige naamsbekendheid heeft, maar mij tot nu toe redelijk onbekend was. De band rondom de Keith Caputo look-a-like zanger speelt ook (verrassing!) metalcore en zo langzamerhand heb ik het een beetje gehad met de stijl voor vandaag. De band zet echter wel een meer dan degelijk set neer en weet menigeen in het publiek te overtuigen.
Nog meer metal en core, maar het Duitse Redrum Inc. weet mij zeer positief te verrassen. De band zet een woeste mix neer van Born From Pain, Machine Head en soms lijk ik zelfs een vleugje Metallica te ontdekken. De energieke presentatie en de boomlange zanger die regelmatig het publiek in loopt zetten een naar mijn idee zeer overtuigende show neer, een band om in de gaten te houden.
Dit alles was echter een stilte voor de storm. Hatesphere kwam wat knullig op, maar zette daarna meteen een wervelwind aan riffs, woeste drums en schedelklievende vocalen neer. De band walste zich met zichtbaar veel plezier door een set van al hun cds, met de nadruk op het laatste werk The Sickness Within. Er ontstaan geen wilde pits, maar het publiek heeft het duidelijk naar zijn zin en ik test mijn nekspieren ook tot het uiterste. Alles klopte gewoon aan dit optreden. Als toegift speelt de band na lang aandringen (onder andere van mij) zelfs nog Insanity Arise, hetgeen bij mij een smile van oor tot oor tovert. Ik heb Hatesphere nu een keer of zeven gezien, maar deze keer was nog het gaafst. Respect voor de heren ook; de band is speciaal hiervoor vanaf Denemarken gereisd en gitarist Peter had de volgende dag een examen.
Het Muziekcaf heeft met Queensrock een ontzettend sterk festival weten neer te zetten; ontzettend respect voor de organisatie die dit zo goed in mekaar gezet hebben en Hatesphere weer heeft weten te boeken. Volgend jaar weer!
