Het is bijna niet te geloven, maar het eerste Avantasia-album stamt al uit 2001. Toch bruist die eerste schijf nog altijd van de energie, en ook de latere platen mogen er zijn. Ondanks dat ze niet allemaal volledig de hoge verwachtingen waar konden maken die de allereerste schijf van Tobias Sammets ‘soloproject’ heeft geschapen, is er van echte teleurstelling ook nooit sprake geweest. Het was altijd keurig in orde. De lat ligt dus ook weer hoog voor dit nieuwe The Mystery Of Time. Ook bij deze nieuwste metalopera krijgt Sammet hulp van niet de minsten, denk maar eens aan Arjen Lucassen, Biff Byfford, Eric Martin, Joe Lynn Turner, Michael Kiske, Oliver Hartmann en nog vele anderen. Er zitten zangers tussen die we al op eerdere albums zijn tegengekomen, maar er is ook flink wat vers bloed van doorgewinterde metal- en rockveteranen.
Voor The Mystery Of Time wilde Sammet de lat nog wat hoger leggen door gebruik te maken van een voltallig orkest om te verkennen hoe hij dat combineren kan met zijn, inmiddels typische, powermetalgeluid. Het fijne daarvan is dat de orkestrale stukken direct warmer klinken dan wanneer deze gemaakt zijn met allerlei technische foefjes. Ook doet het geheel met regelmaat bombastischer aan dan op sommige van de eerdere albums, en dat is moeilijk om te overtreffen. Tot slot draagt het orkest ook nog eens bij aan de jaren zeventig sferen die Sammet met deze schijf oproept, toen rockopera’s en rockmusicals meer gangbaar waren dan nu en allerlei progressieve bands van weleer erop los experimenteerden.
Het resultaat mag er zijn. De frisse powermetal die zo typisch is voor Tobias Sammet is uiteraard weer aanwezig, de genoemde voordelen van een echt orkest boven computergegenereerde geluiden en de jaren zeventig invloeden werken goed samen. Het harde karakter van de muziek is behouden gebleven, maar daarnaast is er ruimte gemaakt voor dromerige melodieën. Het is een combinatie die goed werkt binnen het werk van Sammets Avantasia.
De eerste paar songs van The Mystery Of Time zijn rappe knallers die we inmiddels eigenlijk wel kennen. Het eerste echte hoogtepunt van deze schijf volgt echter al snel met Biff Byfford die zich de longen uit zijn lijf zingt in het grootse Black Orchid. Byfford is een icoon, en het is fijn om te horen dat zijn stem zich ook perfect leent voor muziek die in een iets ander straatje ligt dan Saxon. Michael Kiske is inmiddels bijna net zo karakteristiek voor Avantasia als Tobias Sammet zelf, en dat laat hij horen in Where Clock Hands Freeze. Waarop de saaie ballad en tevens clip Sleepwalking volgt. Gelukkig is die song weinig typerend voor de rest van de plaat, want na dat zeikerige intermezzo is het gelukkig weer tijd voor een stroom van sterke nummers die aanhoudt tot en met afsluiter The Great Mystery.
Deze slotsong opent traag, maar laat zich al snel van verschillende kanten kennen door spannende melodieën die door elkaar gaan lopen en opbouwen naar een groots einde. Een beetje Queen, wat andere vooruitstrevende bands uit de jaren zeventig, een gitaarsolo die zo geleend zou kunnen zijn uit een hippe rockmusical, een toefje The Wiz en een finale waar ze bij Night of the Proms nog een puntje aan kunnen zuigen, zo eindigt The Mystery Of Time en is ook deze plaat weer een succes. Misschien niet al te verrassend voor doorgewinterde Avatansiafans, maar dan toch zeker een hartelijk en warm weerzien.
Tracklist:
1. Spectres
2. The Watchmaker’s Dream
3. Black Orchid
4. Where Clock Hands Freeze
5. Sleepwalking
6. Savior In The Clock
7. Invoke The Machine
8. What’s Left Of Me
9. Dweller In A Dream
10. The Great Mystery
