Onder geen beding is deze plaat aan te raden aan de rabiate black metal adept die zich enkel pleegt te verblijden in de verschroeiend ijzige sérieux van bands à la Darkthrone en Ancient. Die Apokalyptischen Reiter creëren een mengvorm van swingende (death) metal en thrash/rock, doorspekt van een zelfrelativerende humor die moeiteloos wedijvert met die van (wijlen) Pungent Stench, Macabre en Notre Dame - project van de illustere Snowy Shaw -, die succesvol in dezelfde stijl grossier(d)en. Tussen de conventionele drums-gitaren-keys tandem duiken didgeridoo en mondharmonica op, onorthodoxe ingrediënten die verrassend goed ingepast worden in het pretentieloze geheel.
Uit het album onthouden we onder meer:
"...Vom Ende Der Welt", een epos dat ruim tien minuten aansleept. De invloed van het oude ...In The Woods klinkt hier onmiskenbaar in door, en ik kan me zelfs niet van de indruk ontdoen dat er schaamteloos gekopieerd werd uit "Heart Of The Ages". Soit, gekopieerd of niet, een schitterend nummer.
"Licked By The Tongues Of Pride", openingstrack, beklijvend door het refrein. Catchy! Schitterende vocalen, overigens.
"Regret", "Geopfert", geschoeid op de leest van de tweede golf van de Göthenburg metal (mid-tempo). Een bevestiging van de speltechnische beheersing van het gezelschap.
"Hate", klokt af op 2'25" en biedt binnen deze tijdsspanne een geniale symbiose van old school en symfo death.
Anno 2003 staan D.A.R. onder contract bij Nuclear Blast, en pogen zij het succes van hun voorganger te herhalen door middel van "Have A Nice Trip". Ik moet toegeven dat ik dit album slechts een doorslagje vind van hun precedent, hoewel ook hier het verwachte niveau ruimschoots gehaald wordt.
Tracklist:
1. Licked By The Tongues Of Pride
2. Unter der Asche
3. Erhelle meine Seele
4. Gone
5. Regret
6. Reitermania
7. Hate
8. Peace Of Mind
9. Geopfert
10. Rausch
11. Die Schönheit der Sklaverei
12. Vom Ende der Welt
