Helaas is het wel zo dat vanaf het debuut de platen geleidelijk kwalitatief steeds minder werden. Zeven jaar na voorganger Murder Metal is er Grim Scary Tales, maar ik kan helaas niet zeggen dat ik met stomheid geslagen ben. Niet dat het een slechte plaat is, zeker niet, maar deze schijf heeft gewoon niet de kwaliteit die ik van Macabre verwacht. De productie ligt het niet aan, die is fantastisch te noemen.
Één van de grote minpunten van deze plaat is voornamelijk de zang. Alle voorgaande platen van Macabre waren altijd meteen als zodanig te herkennen, door de beknepen, muppet-achtige stem in bijna alle nummers, en helaas is deze stem maar mondjesmaat aanwezig op Grim Scary Tales. Er staan simpelweg te veel nummers op deze plaat met een (bijna) cleane zang.
Het tempo is ook wat omlaag gegaan in de loop der jaren, maar dat ze het zeker nog wel kunnen, bewijzen nummers als Dracula en The Kiss Of Death. Maar helaas staat er meer hoempapa en polka op dan ooit tevoren. Nummers als Nero’s Inferno en Mary Ann zijn bijna overbodig en niet leuk meer na de eerste keer luisteren. Deze gimmick hebben de heren nu al zo vaak uitgehaald dat het echt geen glimlach meer op mijn gezicht kan toveren. Muzikaal gezien zou deze band allang volwassen moeten zijn en zich niet te buiten gaan aan dit soort geneuzel.
Hoogtepunten zijn er uiteraard ook, zoals The Ripper Tramp From France, The Kiss Of Death en de fenomenale Venom-cover Countess Bathory. Maar zoals gezegd, volledig overtuigen doet het me zeker niet. En dat is jammer want het blijft toch één van de meest bijzondere bands van de afgelopen decennia. Zeventig punten lijkt mij op zijn plaats, want een magere Macabre-productie blijft nog altijd een prima plaat vergeleken met de competitie.
Tracklist:
1. Locusta
2. Nero’ s Inferno
3. Dracula
4. The Big Bad Wolf
5. Countess Bathory
6. The Black Knight
7. Burke And Hare
8. Mary Ann
9. The Bloody Benders
10. Lizzy Borden
11. The Ripper Tramp From France
12. Bella The Butcher
13. The Kiss Of Death
14. The Sweet Tender Meat Vendor
