Om maar meteen met de deur in huis te vallen: A Taste Of Extreme Divinity voldoet zonder enige moeite aan die verwachtingen. Sterker nog, het album zal voor velen wederom een kandidaat voor de eindejaarslijstjes (die toch al zo overvol zijn in dit geweldige metal-jaar) worden. Opener Valley Of The Damned knalt de nietsvermoedende luisteraar onmiddellijk om de oren met haar typische Hypocrisy-sound en –productie. Het hierop volgende Hang Him High is minder snel, maar kent een lekker lomp ritme dat het live zeker goed zal gaan doen. Die afwisseling tussen snelle beukers en logge, melodieuze midtempo-nummers is – zoals altijd bij Hypocrisy – prima uitgewerkt, waardoor het album als een trein wegluistert.
Dé grootste kracht van Hypocrisy is wat mij betreft altijd het geweldige, melodieuze gitaarwerk geweest, waardoor de langzame nummers interessant blijven en de snellere nummers toch verdomd catchy blijven klinken. Op dit nieuwe album laat Peter Tägtgren eens te meer horen het componeren niet verleerd te zijn: de ene na de andere stoere riff, smeuïge melodielijn en catchy refrein vliegt voorbij. Zo is Solar Empire een niet te versmaden midtempo-nummer met een krachtig refrein en heerlijk gitaarwerk. Ook Alive valt in dezelfde categorie. Het enige iets mindere nummer is The Quest, dat zich net iets te lang voortsleept.
De sound is krachtig en ietwat droog, maar dat is ook juist altijd wel lekker aan het geluid van Hypocrisy. Kortom: alle ingrediënten voor een topplaat zijn vertegenwoordigd. Wat mij betreft haalt Hypocrisy met dit album dan ook minimaal het niveau van Virus. Of mijn persoonlijke favoriet The Arrival overtroffen gaat worden, zal de tijd moeten uitwijzen, maar één ding is zeker: dit album gaat hoe dan ook nog veel rondjes draaien in mijn cd-speler!
Tracklist:
1. Valley Of The Damned
2. Hang Him High
3. Solar Empire
4. Weed Out The Weak
5. No Tomorrow
6. Global Domination
7. Taste The Extreme Divinity
8. Alive
9. The Quest
10. Tamed "Filled With Fear"
11. Sky Is Falling Down
