Axenstar speelt een vrij traditionele vorm van Heavy Metal, maar laat dikwijls stukken Power Metal horen. In de biografie las
ik dat de band voor een aankomende Helloween-tribute het nummer "Twilight of the Gods" heeft opgenomen, en ik kan me goed
voorstellen dat ze daarmee aardig dicht bij het origineel komen. Axenstar doet me namelijk herhaaldelijk aan Helloween
denken.
De techniek van de instrumentalisten is dik in orde, maar bij deze muziek is de zangkwaliteit natuurlijk erg belangrijk. Zanger
Magnus Eriksson heeft wel een aangename stem, maar hij doet er niet zo veel mee. De zang is namelijk een beetje aan de
monotone kant (vooral als je het hele album luistert), doordat er niet veel toonvariatie in zit. Ook is zijn zang te laag
ingemixt en verdrinkt hij daardoor vaak in de muur van geluid die de zware gitaren en vette bassdrum opwekken. Daarbij komt
ook nog dat het nou niet bepaald de meest prikkelende zang is die ik gehoord heb. Was Magnus misschien verkouden tijdens de
opnames of probeerde hij dit effect met opzet te creëren door een knijper op zijn neus te zetten?
De negen melodieuze composities die dit album vormen zijn niet origineel te noemen en Axenstar heeft behalve meer van hetzelfde
niets bij te dragen aan het Heavy/Power Metal genre. Nu verwacht je misschien onderaan deze lap tekst een 5 of 5,5 aan te
treffen, maar laat me je er dan aan herinneren dat er in een schijnbaar hopeloze situatie als deze nog één element is dat
redding kan bieden, namelijk: songs van goede kwaliteit. Wat dat betreft heb ik wel iets positiefs te melden: op "Perpetual
Twilight" staan nummers die lekker wegluisteren en zelfs een aantal melodieuze juweeltjes. 'Lekker wegluisteren' is natuurlijk
een term die slaat op fijne achtergrondmuziek als je iets aan het doen bent en het grote deel van je aandacht niet voor het
luisteren van muziek kan reserveren. Deze tracks zijn een beetje saai, maar ook weer niet storend.
Enkele nummers die wel je aandacht verdienen zijn "All I Could Ever Be" (lekker stevig up-tempo begin van het album, niks geen
voorspelbare symfonische intro!), "The Cross We Bear" (catchy), "Scars" (een heerlijke meezinger en mijn favoriet van dit
album) en "New Revelations", wat gewoon een boeiende, veelzijdige compositie is.
Ondanks de nodige tekortkomingen heb ik best genoten van dit schijfje. Er staan een aantal leuke tracks op met meeslepende melodieën. Het mag echter wel duidelijk zijn dat dit niet echt een relevante release is; meer iets voor echte Heavy Metal die-hards die er geen genoeg van krijgen en onoriginaliteit niet als een obstakel zien. Hopelijk geeft Axenstar met de volgende release wat meer een eigen draai aan de stijl en ik raad Magnus Eriksson aan eens flink te gaan stomen, of een ui naast zijn bed te leggen.
Tracklist:
1. All I Could Ever Be
2. The Cross We Bear
3. King of Tragedy
4. Scars
5. Enchantment
6. New Revelations
7. Secrets Revealed
8. Confess Thy Sins
9. Perpetual Twilight
