Het mag bijzonder heten dat een Amerikaanse gothic band al een vierde album (op het eigen label van de overigens zeer strak spelende gitarist Earl Root) weet uit te brengen. Tot aan het derde album stond daar ene Melissa Ferlaak als zangeres tussen; zij is inmiddels verkast naar Visions Of Atlantis. Een nieuwe sopraan voor Aesma Daeva (want zo heet de band) werd gevonden in Lori Lewis, en deze dame zingt tevens bij Therion op de tour die ze in september en oktober Amerika en Canada laten doorkruisen. Dan kun je waarschijnlijk wel aardig zingen.

Dat klopt ook wel, ze heeft een aardige sopraanstem die hier en daar aan Floor Jansen doet denken in haar rustige passages. De muziek is echter dermate experimenteel (en dat geeft de band ook toe) dat er nergens een klik ontstaat. Neil Kernon (o.a. Queensryche) stond tijdens de opnames achter de knoppen en heeft wel een vette sound weten neer te zetten. De muziek kent aardige metalriffs maar verzandt in tempowisselingen en stemmingswisselingen waardoor een continue lijn in het geheel ontbreekt en een luisteraar minder snel geboeid zal raken.

Jammer dat deze band het experimentele erg heeft weten te benadrukken; een nummer als Ancient Verses brengt namelijk wél de gewenste herkenbare opbouw, en springt er daardoor ook uit. Met The Loon gaat het album weer uit zoals het begon: als een nachtkaars. Volgens mij zit hier veel meer in, en deze band moeten we toch wel heel voorzichtig in de gaten houden.

Tracklist:
1. Tisza's Child
2. The Bluish Shade
3. Artemis
4. Hymn To The Sun
5. D'Oreste
6. The Camp Of Souls
7. Ancient Verses
8. Since The Machine
9. The Loon