Bijna had ik het mezelf makkelijk gemaakt door Domain af te schrijven als de zoveelste power metal band die de Duitse sound (Gamma Ray) combineert met het bombastische uit Italië (Rhapsody). Het zou echter een gruwelijke fout zijn deze band met een ondermaatse score naar huis te sturen, want Stardawn laat een band in creatieve topvorm horen!
Het grote punt is gewoon het feit dat opener All In The Name Of Fire alle ingrediënten van een power metal cliché bevat in zowel tekstuele als muzikale vorm. Opeenvolgende songs zijn echter stuk voor stuk pareltjes die de kritische luisteraar die sinds het verlies van zowel Michael Kiske als Mathew Barlow geen hoop meer heeft voor het melodieuze metal genre zullen betoveren. Zo blijkt het gewaagde Don’t Pay The Ferryman een uitstekende cover van Chris De Burgh te zijn, horen we op Headfirst Into Desaster zelfs boogie-woogie invloeden langskomen en krijgen we in de vorm van Help Me Through The Storm een ballad waar een band als The Scorpions jaloers op zouden zijn.
Maar het beste moet nog komen: afsluiter Shadowhall is een fantastische epic die onderverdeeld in 7 stukken met een speelduur van 25 minuten geen ogenblik verveeld. Actie, drama en romantiek: alles komt voorbij. Het gemis van een echt orkest (waar acts als Rhapsody veelvuldig gebruik van maken) zorgt er voor dat de nadruk meer op de uitstekende gitaarpartijen en verbluffende zanglijnen van Carsten Lizard Schulz komt te liggen. En wat een strot heeft deze man: combineer de soul van Glenn Hughes met de uithalen van Ian Gillan (Deep Purple), stop er een vleugje Jorn Lande (ex-Masterplan) bij, mix het geheel met een snufje Geoff Tate (Queensryche) en viola, de perfecte zanger lijkt geboren.
Wat is een power metal band zonder dubbele basdrum partijen? Ook Domain maakt hier veelvuldig gebruik van en zorgt samen met de simpele doch doordachte baspartijen voor een solide fundering. Gitarist Axel Ritt laat vervolgens horen dat zware Dio achtige riffs en neoklassieke solo’s uitstekend samengaan. De toetsenpartijen zorgen daarnaast enkele malen voor euforische stemmingen zonder ook maar een moment te vervallen in eindeloze solo’s.
De productie is kraakhelder en laat ieder instrument goed tot zijn recht komen, maar om heel eerlijk te zijn had ik van een band als deze ook niks anders verwacht. Hier staat een vijftal topmuzikanten wier schreeuw om aandacht gehoord moet worden, want Domain bestaat al sinds 1988 en heeft buiten Duitsland nooit veel aandacht gekregen. Hardrockers en power metal liefhebbers die Rhapsody al jaren ‘overdone’ vinden zullen Stardawn onthalen als een geschenk uit de hemel. Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen.
Tracklist:
1. All In The Name Of Fire
2. Temple Of The Earth
3. Don’t Pay The Ferryman
4. I Ain’t No Hero
5. Headfirst Into Desaster
6. Stardawn
7. Crystal Stone Island (Warpath Pt. III)
8. Help Me Through The Storm
9. Shadowhall:
Chapter I – Gathering Of The Damned
Chapter II – Under The Bloodmoon
Chapter III- Open The Gates
Chapter IV – Shadowhall
Chapter V- Vampire’s Ball
Chapter VI – Hell Dimension
Chapter VII – Love Under Ice
