Furious Trauma stond met Artillery aan de wieg van de Deense thrashscene. Relatief laat, want dat was bijna tien jaar later dan in de Bay Area en Duitsland. De band rond zanger/bassist Lars Schmidt heeft een verleden met veel wisselingen in de bezetting en pauzes/inactieve periodes. Nog een overeenkomst met Artillery dus. Sterker nog, veel ex-bandleden hebben in beide bands gespeeld. Furious Trauma ging in 2003 uit elkaar. Frontman Lars Schmidt pakte in 2017 de draad weer op. Drummer Brian Andersen is een bandlid van het eerste uur. Hij verliet Furious Trauma nadat het debuut Primal Touch (1992) verscheen. Brian speelt met gitarist René Loua in de coverband Metallica Jam. Gitarist Daniel "Steely" Johansson (ex-Lucid Legend) maakt de line-up compleet.
Dat twee bandleden in een Metallica-coverband spelen, verklaart het inleidende Prelude To War. Dit intro flirt met Battery, maar een verdere vergelijking met Metallica gaat niet op. Met Decade At War begint Furious Trauma feitelijk waar het 21 jaar geleden stopte met Roll The Dice. Op dit vierde album uit 1999 had thrash immers al plaatsgemaakt voor een breder geluid. Datzelfde geldt voor de nieuweling. Met een speeltijd van ruim een uur is variatie een noodzaak. En daar zit nou net de crux. Wat je vindt van deze plaat is een smaakkwestie. Juist de tracks waarin de variatie hoogtij viert, worden in verschillende reviews als afspeeltip genoemd. We hebben het dan over Hooligan en Comin’ Home.
Allereerst Hooligan. The Beautiful People van Marilyn Manson misbruiken voor de riff is nog tot daar aan toe. Het verheerlijken van voetbalgeweld kan bij mij niet rekenen op enige sympathie. Hiervoor punten aftrekken gaat mij te ver. Dat doe ik ook niet voor de Volbeat-achtige vibe die het nummer ademt. Drummer Brian Andersen heeft met Michael Poulsen in Dominus gespeeld, waaruit later Volbeat is ontstaan. Een beetje meeliften op de populariteit van Volbeat moet kunnen. Nee, het zijn de vocalen van Lars. Die gaan volledig onderuit als het tempo omlaag gaat. Dramatisch.
Kan het nog erger? Ja, dat kan. Luister maar naar Comin’ Home. De duovocalen in deze track verpesten het luisterplezier dermate, dat ik de track slechts een keer of drie heb kunnen beluisteren. Ik heb het sowieso niet op ballades, maar de zang in dit nummer is zo vreselijk slecht, dat het wel haast zelfkastijding is om er bijna tien minuten naar te luisteren. Bovendien is het een oersaai nummer. Echter, zoals gezegd hebben we het hier over afspeeltips in de reviews van anderen.
Andersom geldt overigens hetzelfde. Damage Done komt er matig vanaf in andere reviews. Deze track zou niet kunnen tippen aan de andere nummers. Niet? Alleen Plague Of The New World is een sterkere track. Ik ben juist enthousiast over Damage Done, net als over The Cartoon. Laatstgenoemde is gewoon een lekkere thrasher, dus dat verklaart in mijn geval een hoop. Tue Madsen benaderen voor de productie is een goede keuze. Wat betreft gitaarsolo’s en beukende riffs valt er weinig te klagen en de speelduur van ruim een uur is best goed door te komen.
Al met al begrijp ik de hoge score in andere reviews voor deze plaat niet. Furious Trauma komt niet met iets nieuws en er zijn andere bands die hetzelfde beter doen. Het is wel leuk dat Born Of The Flag en Chaos Within in een nieuw jasje zijn gestoken, maar re-recordings tellen niet mee in de score. Laten we het houden op een voldoende voor Decade At War.
Tracklist:1. Prelude To War
2. Decade At War
3. Heroes To Hail
4. Plague Of The New World
5. Ultimate Divine
6. Hooligan
7. Comin‘ Home
8. Damage Done
9. The Cartoon
10. Lex Talionis
11. War Of The Gods
12. We Are Furious
13. We Salute You
14. Born Of The Flag (Re-recorded)
15. Chaos Within (Re-recorded)
