Parkway Drive is al jaren één van de aanvoerders van het metalcore-genre. De gepolijste sound van de Australiërs is onvermoeibaar bij fans en de populariteit van de groep lijkt alleen maar te stijgen. Opmerkelijk is daarbij dat de band sinds Ire (2016) een ietwat andere richting is ingeslagen. De metalcore heeft zich meer vermengd met moderne metal-invloeden en dat pakt niet verkeerd uit.

Op het laatste album Reverence (2018) verschoof die balans zelfs nog meer en wilden de heren meerdere stijlen verkennen. Waar fans van het eerste uur niet helemaal content zijn met deze ontwikkeling, kan niet ontkend worden dat dit commercieel een enorm succesvolle stap is. Zodoende ziet de formatie zich voor het eerst in zijn carrière de grote festivals in Europa headlinen en mag deze ook een vele grotere productie op het podium neerzetten. Ook Wacken Open Air werd in 2019 aangedaan en Viva The Underdogs is hiervan een liveregistratie.

Dat Parkway Drive tegenwoordig als laatste het podium mag betreden op festivals ligt niet alleen aan de platen die het uitbrengt. Ook live staan de heren hun mannetje. Wie de laatste jaren een optreden van de groep heeft gezien, zal dit beamen. Met onuitputtelijke energie van de leden en een nimmer aflatende grijns op het gezicht van vocalist Winston McCall heeft Parkway Drive een prima reputatie opgebouwd. Viva The Underdogs bevestigt dit en is een toetje voor elke fan.

Het geluid is voortreffelijk vastgelegd en knalt helder en krachtig uit de speakers. Alle instrumenten staan goed in de mix waardoor elk bandlid zijn ruimte heeft en ook het publiek op de juiste momenten te horen is. Winston McCall is prima bij stem en is overduidelijk de smaakmaker. Het plezier dat hij heeft op het podium is hoorbaar en zo ook zijn oprechte enthousiasme richting de toeschouwers. Het moet ook heerlijk zijn als je nummers hebt als Carrion en Wild Eyes, die elk publiek in een kolkende massa omtovert.

Qua setlist wordt er veel gewisseld tussen oud en nieuw materiaal. Zo komen onvermijdelijke songs als Karma, Idols And Anchors, Wild Eyes en Carion voorbij, maar worden recentere tracks als Crushed en Dedicated niet overgeslagen. Al is Crushed inmiddels ongeveer net zo'n klassieker geworden als eerder genoemde tracks. Wat een brute kracht komt er tijdens deze song vrij. Gezien de tournee in het teken staat van Reverence wordt daar ook het benodigde van gespeeld. Wat hierbij opvalt is, dat die songs op plaat misschien wat flets overkomen, maar live juist erg tot hun recht komen.

Wat jammer is, is dat niet de volledige set van het optreden op schijf is gezet. Zo behoren het sterke Wishing Wells en Vice Grip eigenlijk niet te ontbreken, maar is het ook een gemiste kans om Cemetery Bloom, Writing On The Wall en Shadow Boxing achterwege te laten. Juist omdat in die drie rustigere en opbouwendere nummers de band een heel ander gezicht laat zien van zichzelf. Gezien het feit dat Viva The Underdogs maar elf live-tracks telt, hadden deze prima bijgevoegd kunnen worden. In plaats daarvan krijgt de fan op het einde alternatieve versies van Vice Grip, The Void en Shadow Boxing voorgeschoteld die in het Duits gezongen zijn. Leuk om een keer gehoord te hebben, maar voor de rest is dit niet zo interessant.

Desondanks laat Parkway Drive op Viva The Underdogs horen een live-sensatie te zijn. De groep komt krachtig voor de dag en schotelt een schitterende concertregistratie voor. Puristen kunnen losgaan op het feit dat het album zo clean mogelijk gemixt is, waardoor het echte live-gevoel wellicht een beetje wegvalt. Al is dat bij deze release echt geen schande. De registratie is zowel te verkrijgen op cd als op dvd en blu-ray (waarbij ook nog een documentaire over de band is toegevoegd). Gezien het feit dat optredens de komende tijd niet doorgaan, biedt Viva The Underdogs troost en komt deze release de komende tijd het dichtst in de buurt van een live-ervaring met Parkway Drive.

Tracklist:
1. Prey
2. Carrion
3. Karma
4. The Void
5. Idols And Anchors
6. Dedicated
7. Absolute Power
8. Wild Eyes
9. Chronos
10. Crushed
11. Bottom Feeder
12. Würgegriff
13. Die Leere
14. Schattenboxen (feat Casper)