Opener Born Dead, Buried Alive begint uiterst ingetogen, maar ontpopt zich halverwege tot een van de meest agressieve en snelle nummers op het album. De kenmerkende, snerpende zang van Peter Tägtgren komt (mede door de perfecte productie van het album) meer dan ooit tot zijn recht. Na deze goede start (een goed begin is het halve werk, om er maar eens een cliché-gezegde tegenaan te gooien) volgt met Eraser het beste nummer van het album en mijns inziens zelfs één van de beste Hypocrisy-nummers ooit. De band weet waar haar sterke kanten liggen en in dit geweldige nummer vallen alle stukjes precies op hun plaats: stuwende gitaarpartijen, slepende midtempo-passages, een catchy, doch agressief refrein en daar bovenop een ingetogen, maar erg mooie solo. Een wereldnummer! Met Slave of the Parasites (ook alweer zo'n typische, slepende kraker met een fantastisch refrein), New World en Dead Sky Dawning staan er nog meer pareltjes op dit album.
Hypocrisy doet op dit nieuwe album precies wat de fans verwachten en hopen en lost de hoge verwachtingen dan ook moeiteloos in. De professionaliteit en volwassenheid straalt inmiddels van de nummers af, die dan ook stuk voor stuk uitstekend in elkaar zitten. Ook live schenen de meeste nummers van het nieuwe album goed aan te slaan, zoals wel bleek uit de enthousiaste reacties van het publiek tijdens het optreden op No Mercy 2004. Leuke bijkomstigheid is trouwens dat zes nummers op The Arrival door Dan Swano van Edge of Sanity zijn geschreven. Van mij mag hij zich dan ook vaker met het schrijfproces bemoeien! Al met al een album dat bewijst dat Hypocrisy na ruim dertien jaar nog altijd mee kan met de top van de internationale metalscène. Dit album zal waarschijnlijk dan ook bij menig metalfan hoog in het jaarlijstje eindigen.
Tracklist:
1. Born Dead Buried Alive
2. Eraser
3. Stillborn
4. Slave to the Parasites
5. New World
6. The Abyss
7. Dead Sky Dawning
8. The Departure
9. War Within
