Alice Cooper draait al vijf decennia mee in het muzikantenvak. Toen Alice Cooper begon, stond de naam nog voor een band. Later is Vincent Furnier de naam gaan dragen als shockrockend alter-ego. Vorig jaar stond deze rasentertainer nog in een uitverkochte 013. Dit jaar krijgt die show een reprise. Voordat het zover is, is er echter nieuw werk. Paranormal is de 27ste studioplaat. Het album bestaat uit twee schijven met daarop twaalf nieuwe nummers en een selectie van livemateriaal. Tien songs zijn opgenomen met de huidige (begeleidings)band van Alice Cooper, maar daarbovenop zijn er twee tracks gemaakt met de mannen die in de jaren zestig en zeventig verantwoordelijk waren voor enkele van de grootste Alice Cooper-successen.
Wanneer je de naam Alice Cooper hoort, heb je hoge verwachtingen. In het verleden zijn fans weleens teleurgesteld met albums van wisselende kwaliteit. Echt slecht was het vaak niet, maar het wilde ook niet altijd schitteren. Na een buitengewoon productieve periode in het vorige decennium, heeft Alice Cooper het uitbrengen van nieuw materiaal naar de achtergrond verschoven. De optredens gingen gelukkig wel gewoon door. De zes jaar van ‘stilte’ na Welcome 2 My Nightmare (2011) worden met Paranormal doorbroken. Dat gebeurt met een flinke donderslag, want de nieuwe schijf stelt niet teleur.
Het spits wordt afgebeten met de titelsong Paranormal. Het is een vrij traditionele Alice Cooper-song met een langgerekte opbouw. Een spookachtig gitaarintro met daardoorheen het nodige bombast zorgt voor een aangename spanningsboog die volledig tot zijn recht komt wanneer Alice Cooper enigszins fluisterend begint met het prevelen van zijn teksten. Het is een zeer degelijke rocktrack die interessant blijft door de sterke ritmepartijen en de spanningsboog die toewerkt naar een spetterend instrumentaal intermezzo met enkele fantastische gitaarpartijen. Het theatrale aspect spat ervanaf. Tijdens het luisteren kun je je al iets voorstellen van eventuele begeleidende showeffecten. Het is zoals we Alice Cooper graag willen horen. Sterke rock met in potentie een flinke teug visueel drama en spektakel.
Met Dead Flies, het tekstueel bizarre Fireball en Rats wordt er gekozen voor een meer traditionele rock-‘n-roll-richting. Met name Fireball springt erbovenuit als een echte kraker. Het opzwepende karakter verbindt jaren van rockhistorie met elkaar met invloeden van psychedelica, moderne rock en glamrock. Het is typerend voor het album als geheel dat Cooper het beste van decennia popgeschiedenis gebruikt. Met de single Paranoiac Personality levert hij een meer traditionele shockrockstamper op met een aanstekelijk refrein en een steengoede baslijn, terwijl er met Fallen In Love gekozen wordt voor de bluesroute en het verhalende Dynamite Road de rockabilly-kant op gaat.
De enige filler van de eerste tien tracks is Private Public Breakdown, dat geen onaardige song is, maar niet zo wil schitteren als de rest van de plaat. Opvallend zijn Holy Water, dat nog het beste valt te omschrijven als Cooper die met hulp van de Blues Brothers zijn eigen gospel heeft geschreven. De blazers in dit nummer doen goed hun best en zijn effectief, evenals het ritmisch hummende koor dat de gesproken teksten ondersteunt. Er is maar weinig fantasie voor nodig om je voor te stellen hoe goed dit zal uitpakken tijdens een van de liveshows.
Compleet anders van sfeer is The Sound Of A, waarin de psychedelische Pink Floyd-route wordt bewandeld. Dit maakt Paranormal wellicht het meest veelzijdige album van Alice Cooper tot nu toe, hoewel hij het experiment met uitstapjes naar diverse rockstijlen nooit heeft geschuwd. Dat geldt zeker ook voor dit album en dan zijn de twee tracks met de originele band nog onvermeld gebleven. Genuine American Girl valt vooral op in positief opzicht, terwijl You And All Your Friends gewoon een degelijk rocknummer is en wellicht onder de fillers kan worden geschaard. Met een moderne versie van een nummer dat eind jaren vijftig, begin jaren zestig geschreven had kunnen zijn over een stoere transgender met prachtige blonde lokken, is meteen duidelijk waarom Alice Cooper terecht een levende legende wordt genoemd. Niet alleen is het instrumentaal een rocktopper, ook het verhalende element en de tekstuele grappigheden zoals de guitige uitspraak van het woord ‘genuine’, tonen dat Alice Cooper niet alleen wat betreft muziek een topprestatie levert, maar ook als entertainer zijn naam eer aan doet.
Voor wie na die twaalf nieuwe nummers nog niet genoeg heeft van Alice Cooper en zijn uitstekende band, bevat de tweede schijf van Paranormal zes livetracks van een show die is opgenomen in 2016 te Columbia. De opnames zijn zeer degelijk en het zijn stuk voor stuk publieksfavorieten. Het is een leuk extraatje, maar uiteindelijk draait het om het nieuwe materiaal en dat is gelukkig dik in orde. Paranormal is dan ook een plaat waar elke Alice Cooper-liefhebber voor naar de winkel kan rennen.
Tracklist:
CD1:
1. Paranormal
2. Dead Flies
3. Fireball
4. Paranoiac Personality
5. Fallen In Love
6. Dynamite Road
7. Private Public Breakdown
8. Holy Water
9. Rats
10. The Sound Of A
CD2:
With the original Alice Cooper band:
1. Genuine American Girl
2. You And All Of Your Friends
Live In Columbia (current line-up):
3. No More Mr. Nice Guy
4. Under My Wheels
5. Billion Dollar Babies
6. Feed My Frankenstein
7. Only Women Bleed
8. School’s Out
