De heren staan er evenwel actief bij te headbangen en als je de nummers van het debuut M kent, kun je de melodielijnen er zelf bij verzinnen en valt er voldoende te genieten. Bruun zelf speelt overigens niet veel op de gitaar. Ze beperkt zich tot wat eenvoudige partijen en aan haar techniek te zien, speelt ze niet vaak gitaar. Ze is vandaag ziekjes en praat ook niet veel met de bezoekers. Ze bedankt het publiek kort na elk nummer. Nadat ze iets in het Deens zegt tegen de bassist, een van de Nidingr-bandleden, keert ze zich tot het publiek om te zeggen: “Anybody speak danish of you? ... Good.” Daarna verschijnt er een smile. Het is het enige moment dat er iets van contact is tussen haar en haar omgeving. Verder voelt ze zich vooral comfortabel in haar eigen wereld. Ze verdwaald op een positieve manier in het dromerige Onde Børn, het folky Skøgen Skulle Dø of het verslavende Dybt I Skoven. Ondanks dat ze niet fit is, heeft ze iets mystieks, wat voor een bepaalde aantrekkingskracht zorgt. De setlist belicht alle kanten van haar muziek en is daarmee een mooie doorsnee van de veelzijdigheid. De tracks missen vandaag echter de sfeer die het studiomateriaal zo sterk maakt. De bijval blijft dan ook beperkt tot een wat lauw applaus.
Kort nadat de bandleden van Deafheaven de planken hebben betreden, maakt George Clark al direct contact met het publiek. De frontman geeft high fives aan de voorste regionen, maakt een zeer gemotiveerde indruk en weet vele ogen op zich gericht vanwege zijn karakteristieke bewegingen. Zo speelt hij regelmatig voor dirigent en accentueert hij middels stampen de beat tijdens Baby Blue. Hij voelt de muziek en de fans voelen met hem mee. Het eind vorig jaar verschenen Blue Bermuda komt in zijn geheel aan bod, in chronologische volgorde. Deze derde full-length komt live prima tot zijn recht, al is het in het begin zowel op het podium als in de zaal tijdens Brought To The Water nog even zoeken naar de juiste mix. De gitarist hebben dan ook even oogcontact om wel op een lijn te blijven.
Luna en Baby Blue komen derhalve al beter uit de verf. De thrashriff van eerstgenoemde klinkt erg gaaf en ook de intense blasts klappen er goed in. Het zorgt voor de nodige headbangers in de zaal. Op het podium staan de heren erg rustig te spelen. Aardig detail is dat de diversiteit in muziek ook aan de bandshirts af te lezen is. Shiv Mera draagt een shirt van Darkthrone. De andere gitarist, Kerry McCoy, een van Oasis. Qua show is het vooral George die constant de aandacht opeist. Verder valt op dat zijn vocalen live meer overtuigen dan op het studiowerk.
Naarmate de setlist vordert, komt er een steeds mooiere eenheid in het geluid. Het atmosferische Baby Blue is al erg sterk (de prachtige lichtshow draagt daar zeker aan bij), maar het hoogtepunt van de reguliere set is Gifts Of The Earth. Daarna verdwijnen de Amerikanen van het podium om vrij snel weer terug te keren. “We got time for two more if that’s ok. Thank you for coming out.” De toegift bestaat uit een perfecte uitvoering van Sunbather en het gave, afsluitende Dreamhouse. Het is dan pas vlak over half tien en de bezoekers blijven na het uitgebreid juichen stilstaan omdat ze nog meer songs verwachten, maar die komen er niet. Het optreden voelde daarmee te kort aan, maar was desondanks zeer de moeite waard.
Deafheaven staat op zaterdag 26 maart nog op Paaspop.
Met dank aan Ronald van de Baan van Livereviewer voor de foto's.
Setlist Deafheaven:
1. Brought To The Water
2. Luna
3. Baby Blue
4. Come Back
5. Gifts For The Earth
Toegift:
6. Sunbather
7. Dreamhouse
Setlist Myrkur:
1. Den Lille Piges Død
2. Hævnen
3. Onde Børn
4. Vølvens Spådom
5. Jeg Er Guden, I Er Tjenerne
6. Mordet
7. Dybt I Skoven
8. Skøgen Skulle Dø
9. Skaði
Myrkur
Deafheaven
